ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ ΔΙΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ

 

 

 

 

Διδαχή περί του Ζακχαίου – Η στάσις μας προς τους αμαρτωλούς

 

 

Βιβλίο «Μηνύματα», σελ. 120-121

 

«Ο Ζακχαίος με την θερμή του πίστι μπόρεσε να αποτινάξη από την αγνή ψυχή του τα δεσμά του πονηρού και να την επαναφέρη στην αναγέννησι. Και την πίστι του την έδειξε όταν ανήλθε επάνω στην συκιά. Ανέβηκε δε εκεί γιατί επίστευε ότι θα εθεραπεύετο η ψυχή του, όταν θα έβλεπε τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Αλλά και η στάσις του Κυρίου προς τον Ζακχαίον, ας είναι δίδαγμα διά τους χριστιανούς. Διά της στάσεώς Του ο Κύριος έδειξεν ότι πρέπει να αγκαλιάσωμεν με την αγάπην μας τους αμαρτωλούς και όχι να τους αποφεύγωμεν. Να ζητάμε την δύναμι του Θεού για να τους επαναφέρωμε στην αναγέννησι του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού.

Όσον αφορά το κήρυγμα (Εδώ σχολιάζει ο Άγιος ένα κήρυγμα που άκουσα κάποιο πρωΐ στην Εκκλησία. Σ’ αυτό ο ιεροκήρυξ έλεγε πως δεν πρέπει να έχωμε καμμια σχέσι με τους αμαρτωλούς) που ανεφέρετο σήμερα στους αμαρτωλούς, ο Απόστολος Παύλος δεν μιλούσε κατ’ αυτόν τον τρόπον. Δεν επιτρέπεται οι θεολόγοι να αναλύουν τα θεία λόγια κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά να τα μελετούν και να αναγεννούν (διά του κηρύγματός των) τους χριστιανούς. Δεν είναι ορθόν να αποφαίνωνται κατά τον τρόπον του πρωϊνού ιεροκήρυκος: “Δεν υπάρχει δικαιολογητικό, να μη τους πλησιάζωμε και να είμεθα μακρυά από αυτούς (δηλαδή τους αμαρτωλούς)”. Πρέπει πάντοτε να αναλύωμε τις λέξεις του θείου λόγου και να ανακαλύπτωμεν την ουσίαν.

Να πλησιάζωμεν λοιπόν με αγάπην τους αμαρτωλούς. Και όταν δεν κατορθώσωμε τελικώς να τους επαναφέρωμεν κοντά και ολοκληρωτικά στον δρόμο του Θεού, ας μην παύσωμε όμως και τότε να προσευχώμεθα γι’ αυτούς. Ίσως η θερμή μας προσευχή εισακουσθή από τον Εύσπλαχνον Θεόν και τους χαρίση την αναγέννησιν της ψυχής των».

 

 

Η νηστεία των δύο ημερών

 

Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 135

 

Στην ζωήν του ο άνθρωπος είναι ανάγκη να τηρή την παραγγελίαν του Κυρίου και την νηστείαν της Τετάρτης και Παρασκευής. Είναι ανάγκη να προσαρμόζωμε την σκέψιν μας προς την θέλησίν Του.

Εις την μεγάλην νηστείαν του Δεκαπενταυγούστου μερικοί άνθρωποι φοράνε μαύρα, διά να τιμήσουνε την Παναγίαν. Αλλά, εάν δεν τα συνοδεύη η νηστεία και η προσευχή, όλα είναι χαμένα.

Πρέπει η σάρκα να μένη νεκρή, διά να εισακουσθή η προσευχή εις τον εύσπλαχνον Θεόν.

 

 

Διά την νηστείαν της Αγίας Τεσσαρακοστής

 

Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 135

 

Αυτή είναι η μεγαλύτερη νηστεία που πρέπει ο κάθε χριστιανός να ακολουθήση αγογγίστως, διότι μόνον ο Θεός είναι η αρχή και το τέλος.

Δεν πρέπει να διαμαρτύρεται ο άνθρωπος που έχει σωματικήν υγείαν διά την νηστείαν και δεν συγχωρείται, εάν δεν εκτελή αυτήν.

Ο εκκλησιασμός πρέπει να είναι τακτικός διά τον Χριστιανόν κατά την Τεσσαρακοστήν.

 

 

«Νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες

ευφράνθητε σήμερον»

 

Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 119-120

Εγράφη την νύχτα της Αναστάσεως.

 

Πολλές φορές τα τέκνα του Κυρίου ομιλούν περί των λέξεων «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες» που λέγονται κατά την Ανάστασιν του Κυρίου και οι χριστιανοί αγάλλονται.

Βεβαίως, ο Κύριος μας άφησε αυτεξουσίους να πορευθώμεν εις τον δρόμον της αγάπης, της εγκρατείας και της νηστείας. Αλλά εμείς, οι άνθρωποι, οι οποίοι έχομεν πάντοτε την απόλυτον ανάγκην του Κυρίου, πρέπει να κατατάξωμεν και να εφαρμόσωμεν τους λόγους Του, να γίνουμε ακέραιοι. Η νηστεία είναι ανάγκη να γίνεται για να υπακούωμεν εις τους λόγους Του και όχι να ευφραίνωμεν την σάρκα και να κάνωμε εκμετάλλευσι των λόγων Του. Αν η υγεία είναι ανθηρή, η νηστεία επιβάλλεται, όχι εις τους πάσχοντας, αλλά εις τους υγιείς. Είδατε πόσον ο καλός Θεός μάς φροντίζει και υπομένει εις τας τόσον θλιβεράς πράξεις που δημιουργούμεν απέναντί Του; Εκείνος μας έφερε στην ζωήν και πάλι μας παίρνει κοντά Του. Ποίαν λοιπόν στάσιν ταπεινοφροσύνης θα προσκομίσωμεν ενώπιόν Του; Θα γίνωμεν ανάξιοί Του, αν παίρνωμεν επιπόλαια το «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», χωρίς να το μελετήσωμεν και να το αναλύσωμεν. Ο Κύριος μας άφησε στην θέλησίν μας. Μας δοκιμάζει. Περιμένει καθαρή την ψυχήν μας, εις την αθάνατον ζωήν. Χωρίς την εγκράτειαν της σαρκός, με λαιμαργίαν και καταχρήσεις, την αθάνατον ζωήν είναι λίγο δύσκολο να την κερδίσωμεν.

 

 

Όπλον θεϊκόν η νηστεία της γλώσσης

 

Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 136

 

Μην ομιλήτε ασκόπως. Μην κατακρίνετε ο ένας τον άλλον. Μη βλασφημήτε. Μην αισχρολογήτε.

Όπλον θεϊκόν είναι η νηστεία της γλώσσης.

Ο Χριστός ήρθε στον κόσμον και έλαβε σάρκα και οστά, διά να βοηθήση τους αδυνάτους εις το πνεύμα και να συγχωρήση τους αμαρτωλούς και να διδάξη την απεριόριστην αγάπη που λέγεται Θεός.

Αγαπάτε τους εχθρούς υμών. Αυτό είναι το σύμβολο της χριστιανοσύνης, διότι πηγάζει από τον ουράνιον Πατέρα, που λέγεται αγάπη και φωνάζει:

Μην κατακρίνετε τον συνάνθρωπόν σας και μεριμνάτε δι’ αυτόν, διότι δεν έχετε το δικαίωμα να κατακρίνετε και δεν έχετε το δικαίωμα να κοιτάζετε, τι πράττει ο καθείς και να σχολιάζετε ακαταπαύστως και να σπαταλάτε τις ώρες της κάθε ημέρας κατακρίνοντας τον πλησίον σας. Ώ άνθρωπε, κοίταξε τα ιδικά σου, αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν, δίδαξέ του το αγαθόν και το ηθικόν, γίνε φιλόστοργος συμπαραστάτης του εις μίαν χρήσιμον συμβουλήν, γίνε ακοίμητος φρουρός και πηγή ευσπλαχνίας.

 

 

 

Η μετάνοια ανασταίνει τον άνθρωπον

Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 80-81

 

«“Τέκνα μου, έρχεσθε πρός Με.”, λέγει ο Κύριος. Δι΄ αυτό μην παύσετε, να αγαπάτε και να ομολογείτε την Ανάστασιν του Κυρίου. Η Ανάστασις είναι το Φως, είναι η Αλήθεια, είναι η Αγάπη, είναι η Ζωή. Η Ανάστασις είναι λέξις που ανασταίνει ζώντας και νεκρούς. Διότι, καίτοι ζώντες, οι άνθρωποι είναι νεκροί από την αμαρτίαν. Κάθε αμαρτία φέρνει νέκρωσιν εις τον άνθρωπον. Αλλά και κάθε νέκρωσις έχει την θεραπείαν της.

Όταν ο άνθρωπος αναστηθεί από την αμαρτίαν, τότε ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός ρίχνει μέσα εις αυτόν την ηλιακήν ακτίνα της Αναστάσεώς Του, εκ του Παναγίου Τάφου. Αυτή η ακτίνα είναι το άκτιστον, το άσβεστον Φως, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Μόνο αυτό το Φως, που είναι ο ίδιος ο Θεός. Μόνο αυτό το Φως έχει την δύναμιν να κάνει τον άνθρωπον να αισθανθεί την κακήν του πράξιν, από την νεανικήν του ζωήν, να μετανοήσει και, με εξομολόγησιν και Θείαν Κοινωνίαν, να αναστηθεί πνευματικά.

Ποτέ ο άνθρωπος να μην πάρει τα Άχραντα Μυστήρια, χωρίς εξομολόγησιν. Η εξομολόγησις δίνει χαρά, δίνει ζωήν εις την ψυχήν. Αυτό πρέπει να είναι και η καθοδήγησις των γονέων προς τα παιδιά τους, με υπομονήν και επίβλεψιν εκ μέρους των, να τα οδηγούν εις την εξομολόγησιν και την Θείαν Κοινωνίαν. Ποτέ γονείς μην αφήσετε τα παιδιά σας να κοινωνήσουν, άνευ εξομολογήσεως των κακών τους πράξεων.

Πρέπει, είναι ανάγκη, ο Χριστιανός να κοινωνεί συχνά, χωρίς να δειλιάζει, αφού πρώτα έχει εξομολογηθεί με ριζικήν εξομολόγησιν και μετά να είναι προσεκτικός, διά να είναι άξιος να προσέρχεται ενώπιον του Κυρίου.»

 

 

Περί εξομολογήσεως

 

 

Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 137-138

Εγράφη μετά την εξομολόγησίν μας

εις το Πατριαρχείον της Ιερουσαλήμ.

Μεγάλη Εβδομάδα.

Η εξομολόγησις είναι ένα μυστήριον που πρέπει να γίνεται διά την ανάπαυσιν της ψυχής και διά να προσέχη ο άνθρωπος εις την ζωήν του από πολλά και ποικίλα αμαρτήματα.

Υπάρχουν μεγάλες ποινές που επιβάλλει ο πνευματικός, δηλ. ο εξομολόγος, διά τα μεγάλα κακουργήματα, ιδιαιτέρως όταν αφαιρέσης την ζωήν του ανθρώπου. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να αφαιρέση την ζωήν από τον συνάνθρωπόν του παρά μόνον ο Κύριος, ο Ουράνιος Πατέρας. Όταν κλέψης τον συνάνθρωπόν σου, είναι μεγάλο αμάρτημα, όταν φθονής τον συνάνθρωπόν σου, όταν λες ψέματα ή ορκίζεσαι ενώπιον του Θεού, όταν συκοφαντής, όταν γίνεσαι σύμμαχος εις την κακήν πράξιν, όταν επιθυμής τα υπάρχοντα του άλλου, όταν γίνεσαι αιτία προς κακήν ροήν και διάλυσιν του ανδρογύνου, είναι θανάσιμον αμάρτημα.

Όταν δεν μεριμνάς διά το καθετί και ερεθίζεις την οικογένειάν σου. Όταν απερίσκεπτα ομιλής πικρά διά την αγάπην του Χριστού και εισέρχεσαι εις ανοήτους ερωτήσεις. Όταν μεταδίδης τι συμβαίνει μεταξύ φιλικών σου ανθρώπων και ερεθίζης αυτούς και γίνεσαι σκάνδαλον αταξίας. Αυτό είναι πολύ βαρύ αμάρτημα και πολλές φορές ασυγχώρητον.

Πρέπει να κάνετε ριζικήν εξομολόγησιν και ο Ιερεύς θα σας δώση μίαν προσευχήν προς άφεσιν των αμαρτιών.

Τώρα βρισκόμαστε στην αρχή της Μεγάλης εβδομάδος. Πρέπει να εφοδιαστούμε όλοι μας με τον καθαρισμόν της ψυχής. Για να γίνη ο καθαρισμός χρειάζεται σκέψις και επιμέλεια. Καθαρισμόν της ψυχής εννοούμεν από τα δεινά των παθών που μας αναστατώνουν και από τα δεινά της πολύμοχθης σάρκας μας. Αλλά διά να εξιλεωθούμε και να λάβουμε την θείαν Κοινωνίαν, θα πρέπει ο εσωτερικός καθαρισμός να γίνη παιδιόθεν και μετά τον κανόνα που θα μας αναθέσει ο αρμόδιος, θα είμαστε εις θέσιν να λάβωμε το σώμα και αίμα του Χριστού. Αυτό λέγεται ριζική εξομολόγησις και ριζικός καθαρισμός.

Ο ριζικός καθαρισμός γίνεται διά της προσευχής και της εξομολογήσεως.

Η εξομολόγησις είναι θείον σκέπασμα προς άφεσιν αμαρτιών και πρέπει να καταφεύγωμεν εις τον εξομολόγον διά να κάνωμεν εξομολόγησιν, διότι μερικοί άνθρωποι συνηθίζουν να εξομολογούνται ενώπιον των εικόνων ή ο ένας με τον άλλον και με αυτόν τον τρόπον αμαρτάνουν περισσότερον.

 

 

Διά την Θείαν Κοινωνίαν

Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ 82-84

 

Η παρακάτω διδαχή του Αγίου Ραφαήλ διά την Θείαν Κοινωνίαν μού εδόθη, ενώ ευρισκόμουν στην Αθήνα στο σπίτι του Θεοδώρου Πάτση, ο οποίος και την έγραφε, όπως μου την έδινε ο Άγιος. Την διδαχή αυτή ο Άγιος την ονόμασε «Παραγγέλματα».

«Πρέπει να προσέρχεσθε τακτικά εις την Θείαν Κοινωνίαν. Ο ορθόδοξος Χριστιανός πρέπει να μεταλαμβάνει το Σώμα και Αίμα του Κυρίου προς ίασιν ψυχής και σώματος. Ο Χριστιανός δεν μπορεί να προχωρήσει εις την ζωήν του, χωρίς την δύναμιν του Χριστού και η Θεία Κοινωνία δυναμώνει τον άνθρωπο πνευματικά και σωματικά. Χωρίς Θείαν Κοινωνίαν δεν υπάρχει ζωή, αιώνια ζωή διά τον άνθρωπον.

Πρώτα καθαράν εξομολόγησιν και μετά τακτικά Θείαν Κοινωνίαν και αυστηράν υπακοήν εις τας συμβουλάς του εξομολόγου.

Προ της Θείας Κοινωνίας χρειάζεται προετοιμασία. Προετοιμασία νηστείας, νηστείας όχι κυρίως τροφής. Το φαγητό είναι δευτερεύον. Αν και η νηστεία τροφής επιβάλλεται, αλλά, αν δεν υπάρχει φόβος Θεού, η νηστεία είναι περιττή.

Πρωτεύον θέμα προετοιμασίας είναι η αγάπη προς τον πλησίον και η αλληλεγγύη. Η αλληλεγγύη δεν είναι μόνον υλική. Είναι και με τον ψυχωφελή λόγον. Είναι και με γαλήνη και με φουρτούνα της ζωής σας. Πρέπει να προετοιμάζεται την σκέψιν σας, ότι βαδίζετε και θα εισέλθετε εις την εκκλησίαν, εις τον Οίκον του Θεού. Ότι θα προσέλθετε εις τον Κύριον, διά να λάβετε το Σώμα και το Αίμα Του, διά να σας ανυψώση εις το Θεόσωστον σκαλοπάτι της σωτηρίας της ψυχής. Διότι η ψυχή αδιαλείπτως περιμένει, περιμένει, περιμένει. Τι περιμένει; Περιμένει την Ουράνιον ζωήν, ενώ ευρίσκεται εις την ζωήν της γης. Μην αφήνετε την σκέψιν σας, χωρίς προετοιμασίαν Θείας δυνάμεως. Ξέρετε τι θα πει “προετοιμασία Θείας δυνάμεως”; Είναι η μελέτη του Ευαγγελίου και η εμπνευσμένη διδασκαλία του Αποστόλου Παύλου που περιέχουν τα πάντα προς σταδιοδρομίαν της σκέψεως, διά να απολαύσει η ψυχή την αιώνιον χαράν.

Προσοχή και ταπείνωσις εκείνη την στιγμή που μεταλαμβάνετε και να αισθάνεστε, ότι ο ιερεύς δεν είναι ανθρώπινη ύπαρξις, ούτε ανάξιον τέκνον που μεταδίδει την εν Χριστώ ζωήν.

Εις την πορείαν της ζωής σας να επικαλείσθε πάντα τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν και Πατέρα πάντων ημών που αδιαλείπτως σταυρώνεται, διά την σωτηρίαν της ψυχής των ανθρώπων. Διά τούτο να είσθε πάντα ταπεινοί και εγκρατείς. Όταν ομιλείτε, να έχετε υπ΄ όψιν σας ότι εκείνην την στιγμήν, αλλά και πάντοτε, υπάρχει η ασάλευτος πέτρα ο Χριστός, που εβαπτίσθη εις τον Ιορδάνην ποταμόν και ηκούσθη η ευλογημένη φωνή του Πατρός και η φανέρωσις του Αγίου Πνεύματος, ωσεί περιστερά. Μετά την φανέρωσιν της Αγίας Τριάδος, ήλθε η αγαλλίασις εις τας καρδίας των ανθρώπων της γης εν τη πορεία της ζωής των. Πάντα και αδιαλείπτως, να επικαλείσθε την λατρευτήν πνοήν του Κυρίου, διότι είναι λατρευτή πνοή ο Κύριος.

Προσέξετε τους λόγους μου και εγκολπωθείτε αυτούς εν ταις καρδίαις υμών και το Πνεύμα το Άγιον θα οδηγεί υμάς εν οδώ ευθεία. Αμήν.»