Και το θαύμα έγινε…
Ιούνιος 2016 και μόλις είχαμε αποφασίσει με τον άντρα μου να αποκτήσουμε ένα παιδάκι. Οι μέρες όμως έγιναν μήνες και οι μήνες, χρόνια. 3,5 χρόνια για την ακρίβεια. Οι εξετάσεις άπειρες και οι γιατροί μας έδιναν ελάχιστες πιθανότητες. Θυμάμαι, τότε, έλεγα πως η επιστήμη θα μας βοηθήσει. Αυτό όμως που δεν ήξερα ήταν ότι χρειαζόμασταν ένα θαύμα, διότι ούτε τα χειρουργεία μας βοήθησαν (λαπαροσκόπηση, υστεροσκόπηση, αφαίρεση πολύποδα), κι’ ούτε οι 3 εξωσωματικές που είχαμε κάνει είχαν θετική εξέλιξη. Τον Μάρτιο του 2020 είχαμε κανονίσει την 4η εξωσωματική, αλλά λόγω του κορονοϊού μας ενημέρωσαν ότι θα αργήσει να πραγματοποιηθεί. Μην έχοντας άλλη δύναμη πια, σωματική και ψυχολογική, προσευχήθηκα στην Παναγία μας. Θυμάμαι να λέω χαρακτηριστικά: «Παναγία μου, μόνο εσύ ξέρεις πόσο θέλουμε ένα παιδάκι και πόσο το έχουμε προσπαθήσει, αλλά δεν έχω άλλη δύναμη πια. Σε παρακαλώ, αν θες αξίωσέ με να γίνω και εγώ μανούλα. Ας γίνει το θέλημά Σου». Φόρεσα την τιμία ζώνη της Παναγίας και προσευχόμουν κάθε βράδυ για ένα θαύμα. Περίπου ένα μήνα μετά, όπως κοιμόμουν, είδα στον ύπνο μου ότι έλεγα μια προσευχή και ξαφνικά είπα δυνατά δύο φορές το όνομα ΡΑΦΑΗΛ. Το είπα τόσο δυνατά που ξύπνησα από την φωνή μου.
Την επόμενη μέρα όπως έκανα δουλειές, είδα το ημερολόγιο τοίχου που είχα κρεμασμένο στον τοίχο. Πήγα να αλλάξω την ημερομηνία γιατί είχα ξεχάσει πολλές μέρες να την αλλάξω και αυτό που είδα με σόκαρε. Η προηγούμενη ημέρα, που είχα δει το όνειρο, ήταν η Γιορτή του Αγίου Ραφαήλ. Τρίτη μέρα του Πάσχα, 21 Απριλίου 2020. Αμέσως, έψαξα στο ίντερνετ να μάθω την ιστορία Του και υποσχέθηκα ότι μόλις θα έληγε η καραντίνα, θα πήγαινα να επισκεφτώ το μοναστήρι Του.
Κι’ έτσι κι’ έγινε. Μία βδομάδα μετά, πήγαμε στο μοναστήρι, προσκυνήσαμε με ευλάβεια και έκανα το τάμα μου. Τρεις ημέρες μετά έκανα το τέστ (εγκυμοσύνης) γιατί δεν ένιωθα καλά. Και έμαθα ότι ήμουν έγκυος. Χωρίς εξωσωματικές, χωρίς άλλες εξετάσεις, χωρίς άλλο πόνο. Η εγκυμοσύνη προχώρησε φυσιολογικά και εγώ διάβαζα κάθε μέρα την Παράκληση του Αγίου Ραφαήλ. Κι’ έτσι, έγινε το θαύμα και τώρα κρατάμε στα χέρια μας τον γιο μας. Τον Ραφαήλ μας.
Μάλιστα, ο σύζυγός μου, που είναι εκπαιδευτικός, φοβόταν ότι θα αναγκαζόταν να μας αφήσει (όντας εγώ έγκυος) για να δουλέψει, όπου στην Ελλάδα θα τον έστελναν. Προσευχήθηκε λοιπόν στον Άγιο Ραφαήλ να τον στείλουν κάπου κοντά, για να μην αφήσει εμάς, την οικογένειά του. Προσλήφθηκε, εντέλει, σε σχολείο, 4 χιλιόμετρα από το σπίτι μας!!! Απίστευτο, αλλά αληθινό!!!
Σε ευχαριστώ Άγιε Ραφαήλ!!!
Σοφία Σ.