«ΠΑΡΑΜΕΙΝΑΤΕ ΑΔΟΥΛΩΤΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ»

Επίκαιρο μήνυμα, εκ του Βιβλίου του Υμνογράφου Χαράλ. Μπούσια

για τον Άγιο Μάρτυρα Διογένη

 

Ο Άγιος Ένδοξος Μάρτυρας Διογένης - Εορτάζει 5 Δεκεμβρίου
 

Ἡ ἐποχή μας εἶναι παρακμιακή, ἀσταθὴς στὶς ἰδέες καὶ τὴν συμπεριφορὰ τῶν ἀνθρώπων της, ἀλλοπρόσαλη, ἀρρωστημένη, ἐποχὴ κρίσεως· κρίσεως ἠθικῆς, κoινωνικῆς, πολιτικῆς καὶ οἰκονομικῆς. Κρίσεως ποὺ ἔχει τὴν ρίζα της στὴν ἀπομάκρυνσή μας ἀπὸ τὶς Εὐαγγελικὲς ἀρχές, ἀπὸ τὴν σωτηριώδη διδασκαλία τῆς πίστεώς μας. Μοιάζει μὲ τὴν κρίση τῶν ἀνθρώπων τοῦ κτισίματος τοῦ πύργου τῆς Βαβέλ, κρίση ἀσυνεννοησίας ποὺ ὁδηγεῖ στὴν καταστροφή. Καὶ ὁ οὐρανὸς τὴν σφραγίζει μὲ πληγές, ὅπως αὐτὲς ποὺ ἔστειλε στὸν Φαραὼ καὶ στὸν λαὸ τῆς Αἰγύπτου. Πληγή, μήπως δὲν εἶναι οἱ κορωνοϊοί, οἱ ἀνίατες ἀσθένειες, ἡ φτώχεια καὶ ἡ δυστυχία, ἡ κλιματικὴ ἀλλαγή, οἱ πόλεμοι, οἱ σεισμοί, οἱ πυρκαϊές, οἱ καταποντισμοί, τὰ ραδιενεργὰ ἀτυχήματα; Ἂν μᾶς φοβίζει ἡ κρίση τῆς κοινωνίας, ἡ οἰκονομικὴ κρίση, ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ τὴν ἠθικὴ κρίση, πόσο μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ μᾶς φοβίζει ἡ μέλλουσα κρίση τοῦ Θεοῦ μας, τοῦ ἀδέκαστου κριτή! Τί θὰ ἔχουμε νὰ ἀπολογηθοῦμε σὲ Ἐκεῖνον, ποὺ μᾶς ἔχει δώσει πλήρη ἐλευθερία κινήσεων καὶ ἔχουμε, δυστυχῶς, ὑποδουλωθεῖ στὴν ὕλη, στὰ πάθη, στὸ ἴδιο συμφέρον;

Παράδειγμα πρὸς μίμηση γιὰ τὴν ἀποφυγὴ τῶν κρίσεων μέσα ἀπὸ τὴν προσήλωση στὶς εὐαγγελικὲς ἀρχὲς ἀποτελεῖ ὁ Ἅγιος Μάρτυς Διογένης. Αὐτὸς ποὺ ὕψωσε τρόπαιο πίστεως καὶ ἀντὶ γιὰ ἀνώφελη, χρονοβόρα καὶ ψυχοκτόνο σπατάλη τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς του προτίμησε τὴν προσωπική του θυσία, τὴν ἔκχυση τῶν αἱμάτων του, τὸν βάναυσο λιθοβολισμό. Μᾶς φωνάζει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ὁ Ἅγιος Διογένης: «Θέλετε νὰ ἀπαλλαγεῖτε ἀπὸ τὴν κρίση ποὺ σᾶς μαστίζει, ἀπὸ τὴν σύγχυση ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ἡ παγκοσμιοποίηση, ἡ ἀλλοίωση τῶν ἠθῶν καὶ ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς Ἐκκλησίας; Δῶστε τὸν καλὸν ἀγῶνα ἐναντίον τῶν ἀποικιοκρατῶν, τῶν μεγάλων δυνάμεων, ποὺ δὲν ἔχουν ἱστορικὲς μνῆμες καὶ σωστὸ προσανατολισμό. Μὴν ἀφήσετε τοὺς νεωτεριστὲς τῆς παγκοσμιοποιήσεως νὰ ἰσοπεδώνουν καθημερινὰ ὅσα δὲν μπόρεσαν ἐπὶ αἰῶνες νὰ ἰσοπεδώσουν οἱ βάρβαροι κατακτητές μας. Παραμείνατε ἀδούλωτα πνεύματα παραθεωροῦντες αὐτοὺς ποὺ θανάσιμα μᾶς μισοῦν καὶ θέλουν νὰ ἐξαφανίσουν τὸ ἔθνος μας, τὸ Ὀρθόδοξο ἔθνος τῶν Μαρτύρων ἀπὸ τὸν χάρτη. Διδάξατε τὴν νεότητα τὸ ἀντιστασιακὸ πνεῦμα τῶν ἀνὰ τοὺς αἰῶνες Ἁγίων Μαρτύρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ὥστε νὰ μὴν δεχθεῖ τὸν ξενόφερτο εὐνουχισμό, ποὺ ἐπιβάλουν οἱ μεγάλες δυνάμεις τῶν «δοκούντων ἄρχειν τῶν ἐθνῶν» (Μᾶρκ. ι ́ 42). Προβάλατε μὲ ὅλη τὴ δύναμη τῆς ψυχῆς σας τὸ γνήσιο ἀγωνιστικὸ φρόνημα ποὺ πρέπει πάντοτε νὰ διέπει τὴν ζωή μας».

Ὁ Ἅγιος Διογένης μὲ τὴν δύναμη τῆς πίστεώς του ἀντιστάθηκε στοὺς τυράννους. Μιμήθηκε τὸν Πρωτομάρτυρα Στέφανο καὶ ἔνοιωσε τὶς πτώσεις τῶν λίθων ἐναντίον του ὡς δρόσον ἐξ οὐρανοῦ, ὡς αὔρα Ἁερμώνια. Στὴν πανηγυρικώτερη ἐξύμνησή του «ψαλμοῖς καὶ ὕμνοις καὶ ᾠδαῖς πνευματικαῖς» (Ἐφεσ. ε ́ 1) καὶ στὴν εὐρύτερη διάδοση τῆς μνήμης του συντελεῖ καὶ ἡ παροῦσα ἔκδοση τῆς Ἀκολουθίας του, τὴν ὁποία συνέταξε ὁ εὐλαβὴς ὑμνογράφος, Δρ Χαραλάμπης Μπούσιας. Στὸ Μοναστήρι μας, τῶν Ἁγίων νεοφανῶν καὶ θαυματουργῶν Ἁγίων, Ραφαήλ, Νικολάου καὶ Εἰρήνης, στὸ Ἄνω Σούλι Μαραθῶνος, τιμοῦμε ἰδιαιτέρως τὸν Ἅγιο Διογένη καὶ ἐπιθυμοῦμε ἡ τιμὴ αὐτὴ νὰ διευρυνθεῖ μεταξὺ τῶν εὐσεβῶν χριστιανῶν. Εὔχομαι, ὅπως ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος ἐπισκιάζει τόσο τὸν συντάκτη τῆς Ἀκολουθίας, τὸν ὁποῖο καὶ εὐχαριστοῦμε βαθύτατα, ὅσο καὶ καὶ ὅλους τοὺς φιλακόλουθους ὑμνητὲς τῆς μνήμης του. Ὅλοι μας συγκινημένοι ἀπὸ τὸ ἡρωϊκὸ φρόνημα καὶ τὸ μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Διογένους ἂς μιμηθοῦμε τὸ παράδειγμά του καὶ ἂς τὸν ἔχουμε ὄχι μόνο ζωντανὸ πρότυπο ζωῆς καὶ ἀρωγὸ στὶς δυσκολίες μας, ἀλλὰ καὶ πρεσβευτή μας τὴν μοναδική, τὴ μεγάλη ὥρα τῆς ἀδεκάστου Κρίσεως.

Γέρων Ἰωσήφ

 

Τὸ μήνυμα τοῦ Ἁγίου Διογένους σὲ ἐμᾶς εἶναι μήνυμα ζωῆς, μήνυμα νίκης.

Ἡ Ἐκκλησία πολεμουμένη νικᾶ καὶ θριαμβεύει καὶ καταδεικνύει ὅτι δὲν εἶναι ἱδρυμένη ἀπὸ ἄνθρωπο, ἀλλὰ ἀπὸ τὸν Θεό. Εἶναι, λοιπόν, ὀργανισμὸς θεοΐδρυτος καὶ ἔχει ἀπαρχὴ καὶ κεφαλὴ τὸν ἴδιο τὸν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ, ὁ ὁποῖος παραμένει ὁ αὐτὸς «χθὲς καὶ σήμερον καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας» (Ἑβρ. ιγ ́ 8).

Ὁ θρίαμβος καὶ ἡ δόξα τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ ἀνέκαθεν ὑπῆρξαν οἱ διωγμοὶ καὶ τὰ μαρτύρια. Στὶς κατακόμβες καὶ στὰ Κολοσσαῖα ἡ Ἐκκλησία ἔστησε τρόπαιο νίκης καὶ ἔκτισε τοὺς ἱεροὺς βωμοὺς πάνω στοὺς ὁποίους ἀνὰ τοὺς αἰῶνες μελίζεται καὶ δὲν διαιρεῖται, ἐσθίεται καὶ δὲν δαπανᾶται ὁ «Ἀμνὸς τοῦ Θεοῦ ὁ αἴρων τὴν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου».

Οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες εἶναι αὐτοὶ ποὺ ὑπέγραψαν τὴν μαρτυρία τῆς πίστεως καὶ τῆς ἀγάπης τους πρὸς τὸν Χριστό μας μὲ τὸ ἴδιο τους τὸ αἷμα. Ἀποτελοῦν τὸ πιὸ ἐπίλεκτο σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ἀφοῦ αὺτὴ θεμελιώθηκε πάνω στὸ αἷμα τοῦ Κυρίου μας καὶ κατ’ ἐπέκταση στὰ αἵματα τῶν Μαρτύρων. Χαρακτηριστικὸ εἶναι ὅτι κατὰ τὰ ἐγκαίνια τῶν Ἱερῶν Ναῶν τοποθετοῦνται στὶς Ἅγιες Τράπεζες τίμια λείψανα Μαρτύρων. Τὸ πόσο σημαντικὴ εἶναι ἡ ἐθελούσια προσφορὰ τῆς ζωῆς στὸν Χριστὸ φαίνεται ἀπὸ τὸ γεγονός, ὅτι μὲ τὸ μαρτύριο ξεπλένεται κάθε ἁμάρτημα, ἐνῶ ἀκόμη καὶ ἐὰν αὐτὸς ποὺ μαρτύρησε δὲν εἶχε βαπτισθεῖ θεωρεῖται αὐτομάτως βαπτισμένος καὶ Ἅγιος.

Ἡ ἀγάπη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων γιὰ τὸν Χριστό μας ἦταν τόση, ὥστε νὰ μὴν ὑπολογίζουν τὶς ἀπειλὲς γιὰ βασανιστήρια καὶ θάνατο τῶν στυγνῶν εἰδωλολατρῶν τυράννων. Βροντοφωνοῦσαν τὸ τοῦ Παύλου: «Τίς ἡμᾶς ἡμᾶς χωρίσει τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, θλῖψις ἢ στενοχωρία, ἢ διωγμὸς ἢ λιμὸς ἢ γυμνότης ἢ κίνδυνος ἢ μάχαιρα (Ῥωμ. η ́ 35), καὶ δὲν ἔνοιωθαν ἀδύναμα πλάσματα ντυμένα μόνο μὲ δερμάτινους χιτῶνες. Ἔνοιωθαν δυνατοί, ὅπως πρέπει νὰ νοιώθουμε ὅλοι ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ μας μᾶς ἀγκαλιάζει πάντοτε καὶ ἔλεγε: «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ» (Φιλιπ. δ ́ 13). Μὲ αὐτὴ τὴν θεϊκὴ δύναμη κατόρθωναν τὰ πάντα. Ἡ φάση «Δὲν μπορῶ», γιὰ ἐκείνους εἶχε σβησθεῖ ἀπὸ τὸ λεξικὸ τῆς καρδιᾶς τους. Ἔνοιωθαν ὅτι ὅλα τὰ μποροῦσαν ὄχι ὅμως μόνοι του, ἀλλὰ ἀλλὰ μὲ τὴν βοήθεια τοῦ Θεοῦ.

Γνώριζαν ὅτι γιὰ νὰ διατηρήσουν τὴν μνήμη τοῦ Θεοῦ, ἀπαιτεῖται κόπος καὶ ἀγώνας. Νόμιμος καὶ μόνιμος ἀγώνας μὲ τὴν θύμηση τοῦ Κυρίου μας καὶ τὴν ἐπίκληση τῆς πανσθενοῦς Του Χάριτος. Μᾶς τὸ εἶπε ἄλλωστε Ἐκεῖνος, ὅτι θὰ εἶναι μαζί μας «πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς ὑμῶν» (Ματθ. κη ́ 20), καὶ θέλει νὰ τὸν παρακαλοῦμε γιὰ νὰ ἔλθει ἀρωγός μας λέγοντάς μας «Αἰτεῖτε καὶ δοθήσεται, ζητεῖτε καὶ εὑρήσετε, κρούετε καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν» (Ματθ. ζ ́ 7).

Ὁ Ἅγιος Διομήδης ἀπηύθυνε δοξολογία στὸν Κύριό μας, ὅπως καὶ ὁ Πρωτομάρτυς Ἅγιος Στέφανος, τὸν ὁποῖο μιμήθηκε στὸ μαρτύριο τοῦ λιθοβολισμοῦ, ποὺ τὸν ἀξίωνε νὰ μαρτυρήσει γι’ Αὐτὸν. Γνώριζε ὅτι τὸ μαρτύριο εἶναι δῶρο Θεοῦ, καθὼς μᾶς λέει καὶ ὁ Ἀπόστολος Παῦλος «ἡμῖν ἐχαρίσθη οὐ μόνον τὸ εἰς Αὐτὸν πιστεύειν, ἀλλὰ καὶ τὸ ὑπὲρ Αὐτοῦ πάσχειν» (Φιλιπ. α ́ 29). Ἔτσι δυναμωμένος ἀπὸ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μας ἔνοιωθε τοὺς λίθους ποὺ ἔπεφταν ἐπάνω του ὡς δροσοσταλίδες, ὡς δῶρα ἀθανασίας. Τὰ δεχόταν μὲ ἀγάπη, μὲ τὴν πεποίθηση ὅτι αὐτὰ τοῦ ἄνοιγαν τὴν πόρτα τοῦ Παραδείσου.

Τὸ μήνυμα τοῦ Ἁγίου Διογένους σὲ ἐμᾶς εἶναι μήνυμα ζωῆς, μήνυμα νίκης. Ὁμολόγησε ἐκεῖνος Χριστό, σὲ ἀντίθεση μὲ ἐμᾶς τοὺς σημερινοὺς Χριστιανούς. Πίστευε καὶ εἶχε τὸ τάλαντο τῆς ἁγίας τρέλλας καὶ μὲ χαρὰ φώναζε «ἐμοὶ τὸ ζῆν Χριστὸς καὶ τὸ ἀποθανεῖν κέρδος» (Φιλιπ. α ́ 21). Ἔτσι, βγῆκε νικητὴς καὶ κέρδισε τὸ στεφάνι τῆς νίκης, τῆς ἀτελεύτητης μακαριότητος, γιὰ νὰ συνευφραίνεται αἰώνια κοντὰ στὸν αἰώνιο ἀγωνοθέτη καὶ στεφοδότη, τὸν γλυκύτατό μας Ἰησοῦ.

Δρ Χαραλάμπης Μ. ΜπούσιαςΜέγας Ὑμνογράφος τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας

 

-----

--> Για να κατεβάσετε δωρεάν ολόκληρο το βιβλίο για τον Άγιο Μάρτυρα Διογένη, πατήστε ΕΔΩ.