«Ήρθε ο Άγιος Ραφαήλ και μου είπε ότι θα πάει σε εκείνον ...

αλλά δεν θα κάτσει πολύ, γιατί μου είπε ότι πάει να σβήσει μια φωτιά»

 

Ο εκρηκτικός μηχανισμός που δεν εξεράγη

 

Πριν από κάμποσο καιρό, στις 21 Απρίλιου του 2020 (Λαμπροτρίτη), δημοσίευσαν τα Διαδικτυακά Μέσα Ενημέρωσης ( Romfea.gr αναδημοσιεύοντας από LawAndOrder.gr ) την είδηση ότι εκρηκτικός μηχανισμός μεγάλης ισχύος είχε τοποθετηθεί στην Είσοδο της Μονής Πετράκη και ευτυχώς δεν εξεράγη. Όλοι συμφώνησαν ότι επρόκειτο για ένα πολύ σοβαρό και περίεργο περιστατικό σε μια περίεργη χρονική στιγμή και συγκυρία και για την χώρα και για την Εκκλησία.

Λίγες μέρες αργότερα, δημοσιεύτηκε ένα άρθρο στο διαδίκτυο με τον τίτλο:

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ από νοσοκόμα του ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ «Πώς έσωσε ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ την Μονή Πετράκη από τρομοκρατικό κτύπημα»

Στο άρθρο αυτό αναφέρθηκε η κάτωθι μαρτυρία νοσοκόμας του Νοσοκομείου Ευαγγελισμού (το οποίο ευρίσκεται απέναντι από την Ιερά Μονή Πετράκη):

«Απόγευμα Λαμπροδευτέρας είχα βάρδια στην πτέρυγα … όλη αυτή η κατάσταση με την επιδημία μας έχει εξουθενώσει. Πολλές φορές το άκουσμα της καμπάνας και του σήμαντρου (αν και δεν ακούγεται πολλές φορές) από τις Ακολουθίες που γίνονται στην διπλανή μας Ιερά Μονή Πετράκη για εμάς αλλά και για τους ασθενείς είναι μια παρηγοριά. Φέτος τίποτε, νέκρα. Την Λαμπροδευτέρα νέκρα επικρατούσε και στον θάλαμο που είχα υπηρεσία. Εκείνη την ώρα δεν ακουγόταν τίποτε. Βγήκα στον διάδρομο για να πάω στο γραφείο της Προισταμένης. Στο βάθος του διαδρόμου φάνηκε η φιγούρα ενός κληρικού. Όσο πλησίαζε έβλεπα καλύτερα τα χαρακτηριστικά του. Ήταν ψηλός με φαρδιές πλάτες. Ήταν πολύ αυστηρός και σαν να έψαχνε κάτι. Τον ρώτησα: ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ πάτερ, αλλά γιατί δεν φοράτε μάσκα; Και αυτός μου είπε μονολεκτικά: «δεν την χρειάζομαι». «Μα πάτερ δεν μπορείτε να είστε έτσι, του απάντησα». Τότε είδα το πρόσωπο του να χαμογελάει και να μου λέει: «Κόρη μου, καλά κάνεις και θέλεις να προστατεύσεις τους ασθενείς σου, αλλά και εγώ τους προστατεύω καλύτερα για αυτό βρίσκομαι εδώ». Είδα το ιλαρό πρόσωπο του κληρικού και έσκυψα από ντροπή. «πάτερ μου» του είπα, «δεν θέλω να σας φέρω σε δύσκολη θέση, αλλά αυτό λέει το πρωτόκολλο». «πάτερ μου, πώς σας λένε;», τον ρώτησα. «ΡΑΦΑΗΛ», μου είπε. «αχ πάτερ μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ για αύριο που γιορτάζετε». Ο κληρικός μου ζήτησε το συγκεκριμένο πρόσωπο ενός ασθενή που νοσηλεύαμε για να του διαβάσει ΕΥΧΗ. Πάλι όμως εγώ επέμενα «πάτερ να φορέσετε πρώτα μάσκα». Τότε είδα κάτι συγκλονιστικό: Τα πόδια του κληρικού σηκώθηκαν 10 με 20 εκατοστά από το έδαφος του δαπέδου. Ζαλίστηκα, κόντεψα να λιποθυμήσω. Αποσβολωμένη τον άκουσα να μου λέει πάλι: «Κόρη μου βιάζομαι γιατί πρέπει να κάνω τον εσπερινό μου στην Μονή Πετράκη που εορτάζει. Εκεί με περιμένουν ο Μιχαήλ και ο Γαβριήλ. Από το πρωί τρέχουμε γιατί θέλουν να κάνουν κακό στο σπίτι μας. Αυτοί που θέλουν να κάνουν κακό θα τους περιποιηθώ καλά, αρκετά πιά, θα δεις τι θα πάθουν!!!». Μέσα μου δεν κυκλοφορούσε αίμα, είχα παγώσει. Ο κληρικός με προσπέρασε σαν σίφουνας, μπήκε στο δωμάτιο του ασθενή που γύρευε δίχως να του πω τίποτε, πάντα με τα πόδια ανασηκωμένα από το έδαφος. Μόλις λίγο συνήλθα, έτρεξα από πίσω του, ρώτησα στον θάλαμο αν είδαν κανένα κληρικό, μου είπαν ότι δεν είδαν τίποτε αλλά μόνο ότι το παράθυρο άνοιξε μόνο του. Κάθισα σε μια γωνιά και έκλαιγα. «Τί ήταν αυτό ΘΕΕ μου!» μονολογούσα τέτοιες μέρες, μπορεί η κούραση να δημιουργεί τέτοιες παραισθήσεις; αναρωτιόμουν. Την επόμενη μέρα μου λύθηκαν όλες οι απορίες και δόξασα τον ΑΓΙΟ ΘΕΟ. Έμαθα από το διαδίκτυο ότι έβαλαν βόμβα στην Μονή Πετράκη, συγκλονίστηκα. Τότε καθάρισε το μυαλό μου, η Ιερά Μόνη Πετράκη την οποία επισκέπτομαι τακτικά γιατί είναι μια παρηγοριά για πολλούς, αφιερωμένη στους ΑΣΩΜΑΤΟΥΣ Αρχάγγελους Μιχαήλ και Γαβριήλ πάντα την Λαμπροδευτέρα προς Λαμπροτρίτη πανηγυρίζει τους Νεοφανείς ΑΓΙΟΥΣ της Λέσβου Ραφαήλ, Νικόλαο και Ειρήνη και βγάζει προς προσκύνηση τα Ιερά Λείψανα Τους που έχει.»

Και το προφανές συμπέρασμα στο οποίο καταλήγει το Άρθρο είναι ότι αποσοβήθηκε το τρομοκρατικό κτύπημα στην Ιερά Μονή Πετράκη από τον ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ και τους ΑΣΩΜΑΤΟΥΣ, ΑΝΗΜΕΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΝΕΟΦΑΝΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΗΣ ΛΕΣΒΟΥ. ΘΑΥΜΑΣΤΟΣ Ο ΘΕΟΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΓΙΟΙΣ ΑΥΤΟΥ!

Πηγή: https://konstantinoupolipothoumeno.blogspot.com/2020/04/blog-post_39.html

------------

Ομολογούμε ότι εντυπωσιαστήκαμε από αυτή την μαρτυρία που κατατέθηκε δημόσια από το εν λόγω άρθρο στην ιστοσελίδα ενός ανθρώπου (Δρος Κωνσταντίνου Βαρδάκα) που δεν γνωρίζαμε τότε και συνεχίζουμε και τώρα να μην γνωρίζουμε προσωπικώς, έχει όμως δημοσιεύσει πληθώρα άρθρων στο διαδίκτυο. Γνωρίζοντας πάντως πολύ καλά το πόσο θαυματουργός είναι ο Άγιος Ραφαήλ, έχοντας ζήσει τόσα και τόσα θαύματα στη διακονία Του στην Ιερά Μονή Του εις το Άνω Σούλι του Μαραθώνα πιστέψαμε κι' εμείς ολόψυχα ότι όντως ο Άγιος Ραφαήλ επιτέλεσε αυτό το μεγάλο θαύμα και προστάτεψε την Εορτάζουσα την Μνήμη Του Ιερά Μονή Πετράκη και δοξάσαμε κι εμείς τον Τριαδικό Θεό μας και τον θαυματουργό Άγιο Ραφαήλ που στις δύσκολες ημέρες που διανύουμε προστατεύει και ενισχύει πολύ τους Χριστιανούς και την Πατρίδα μας.

Τον Φεβρουάριο του 2022, έρχεται ένα περιστατικό που επιβεβαιώνει την ανωτέρω διήγηση και πιστοποιεί εκ νέου από μια ανεξάρτητη δεύτερη μαρτυρία, το μεγάλο θαύμα που όντως επιτέλεσε ο Άγιος Ραφαήλ. Ο ευλαβής προσκυνητής Γεώργιος Π. μας διηγήθηκε το εξής:

«Την Άνοιξη του 2020 ο καθηγητής μου από το πανεπιστήμιο, κύριος Υ., με τον οποίο είχα πάρει και το διδακτορικό μου και με είχε βοηθήσει πολύ και διατηρούσαμε θερμές σχέσεις είχε αρρωστήσει με κορωνοϊό και βρισκόταν στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Είχε μάλιστα ένα πρόβλημα με τη γύρη κάθε Άνοιξη, πάθαινε μια αλλεργία, φοβερή αλλεργία όμως, που του επηρέαζε τους πνεύμονες, και έπεφτε στο κρεβάτι. Και έπαθε κορωνοϊό τη στιγμή που είχε ΚΑΙ αυτή την αλλεργία. Και ο πατέρας μου, που διατηρούσε κι' αυτός μια επικοινωνία με την οικογένεια του καθηγητή μου, τηλεφωνούσε συχνά τη σύζυγό του και ερωτούσε τα νέα του και της έδινε κουράγιο. Ο πατέρας μου είχε πολλή πίστη στον Άγιο Ραφαήλ και σε όλο τον κόσμο έλεγε για τον Άγιο Ραφαήλ. Και είχε μεγάλη ελπίδα στον Άγιο ότι θα βοηθήσει τον ασθενή. Έλεγε στη σύζυγό του ότι "Μη φοβάστε, κάνω προσευχή στον Άγιο Ραφαήλ, έχω δώσει και το όνομα του ασθενούς στη Μονή Του να το μνημονεύουν και κάνουμε και πρόσφορο στο όνομά του".

Κι' εκείνη το δεχόταν ως τελευταία ελπίδα στην απόγνωσή της, καθώς ένιωθε, όπως είπε, μια εσωτερική ηρεμία, χωρίς να έχει καταλάβει ενδεχομένως τότε το βάθος και την αξία της κίνησης αυτής του πατέρα μου. Όταν όμως η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο, τότε συνειδητοποίησαν...

Ήτανε, λοιπόν, ο καθηγητής μου σε δύσκολη κατάσταση και τον είχαν απομονώσει στο κρεβάτι στο νοσοκομείο. Έγραφε η πόρτα απ' έξω "Ασθενής Covid", χωρίς να το ξέρει ο ίδιος, και δεν έμπαινε κανείς μέσα, γιατί φοβόντουσαν. Και ήτανε πλέον για διασωλήνωση. Δεν ήτανε καθόλου καλά. Και εκείνον τον καιρό, όποιος έμπαινε για διασωλήνωση τον θεωρούσανε τελειωμένο. Του μετρούσαν το οξυγόνο κάθε μέρα και κάποια στιγμή του είπανε, απ' ό,τι μου διηγήθηκε εκ των υστέρων: "Τώρα θα πεθάνεις"... έτσι ψυχρά!!!

Σε αυτή την πολύ άσχημη κατάσταση, απ' ό,τι μου διηγήθηκε συγκινημένη η σύζυγος του καθηγητή μου, την πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου και της είπε: «Μη φοβάσαι για τον σύζυγό σου, γιατί ήρθε ο Άγιος Ραφαήλ και μου είπε ότι θα πάει σε εκείνον, θα τον επισκεφτεί, αλλά δεν θα κάτσει πολύ, γιατί μου είπε ότι πάει να σβήσει μια φωτιά». Και ήταν η βραδιά στην οποία έσκασε η είδηση με τη βόμβα και από την άλλη ο Υ. ήτανε για άμεση διασωλήνωση και ζούσανε αυτή την αγωνία.

Μετά όμως που πήγε ο Άγιος Ραφαήλ: Δεν χρειάστηκε να μπει σε διασωλήνωση. Και σε δύο μέρες έφυγε από το νοσοκομείο και πήγε στο σπίτι του. Έφυγε μόνος του με δική του ευθύνη. Υπέγραψε και πήγε σπίτι. Έπαιρνε μετά βέβαια οξυγόνο για κάποιο χρονικό διάστημα, συντηρητικά. Αλλά είχε πάρει την πάνω βόλτα και δεν είχε θέμα.

Ο πατέρας μου αυτό το θαύμα δεν το είπε σε μας στα παιδιά του, παρόλο που εγώ μιλούσα πολύ με τον πατέρα μου και πηγαίναμε βόλτες. Ποτέ δεν μου είπε κάτι. Δεν προσπάθησε να εντυπωσιάσει. Ήτανε πάρα πολύ εσωτερικός, όλο τον καιρό που ακολούθησε. Προσευχότανε πάρα πάρα πολύ. Περισσότερο από άλλες φορές. Δεν ήτανε συνηθισμένο αυτό. Έψελνε συνέχεια, τα βράδυα σηκωνότανε, περπατούσε και έψελνε. Βρισκόταν πιο κοντά. Διάβαζε περισσότερο πνευματικά. Κοίταγε κάθε μέρα να πάει εκκλησία. Έψαχνε κάθε μέρα πού έχει εκκλησία να λειτουργεί για να πάει. Δεν πήγαινε απλά για να περάσει την ώρα του. Είχε τί να κάνει. Ήθελε να είναι κοντά στο Θεό. Και τον περασμένο Σεπτέμβριο εκοιμήθη, πλήρης ημερών.

Όλο αυτό το θαύμα το πληροφορήθηκα από τη σύζυγο του Καθηγητή μου, μετά το θάνατο του πατέρα μου, η οποία μάλιστα μου εκμυστηρεύτηκε ότι τότε που της τηλεφώνησε ο πατέρας μου δεν σήκωνε τα τηλέφωνα σε κανέναν λόγω της στεναχώριας της, παρά μόνο στον γιατρό και στον πατέρα μου που ήταν ο μόνος που της έδινε κουράγιο. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα, παρόλο που είχα βιώσει τότε την απρόσμενη και θεαματική βελτίωση της υγείας του καθηγητή μου. Γι' αυτό έσπευσα να ανακοινώσω και σε σας αυτό το μεγάλο θαύμα του Αγίου Ραφαήλ, που διακονείτε στη Μονή που βοηθούσε ο πατέρας μου όσο ζούσε. Να είναι δοξασμένο το Όνομα του Αγίου Ραφαήλ και ας είναι και αναπαυμένος ο πατέρας μου και ας έχει τη χαρά να βλέπει τώρα ζωντανά τον Άγιο που τόσο αγαπούσε!!»

Γιώργος Π.