ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Ανεξιχνίαστες οι βουλές του Υψίστου
Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 160
Είναι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Κυρίου και δεν μπορεί ο άνθρωπος να τις εμβαθύνη και να τις μελετήση με τον ιδικόν του τρόπον.
Είναι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Κυρίου και ουδείς άνθρωπος ημπόρεσε να τις εξιχνιάση και να δώση τον τελικόν τους σταθμόν, την τελική τους έννοια.
Είναι ανεξιχνίαστες οι βουλές του Θεού και δι’ αυτό πρέπει να είμεθα πολύ ταπεινοί και εγκρατείς εις την γλώσσαν μας και να μην αφήνωμε την σκέψιν μας να την επηρεάζη η ξένη κρίσις διά τας βουλάς του Κυρίου.
Να γίνεται η γλώσσα μας εγκρατής και πειθαρχική. Να μην την αφήνωμε να τρέχη και να μολύνη την ψυχήν του άλλου ανθρώπου, μόνον να την κρατά η ατσαλένια αλυσίδα, που είναι η πίστις προς τον Θεόν και άνευ αυτής, ουδείς άνθρωπος μπορεί να βρη την σωτηρίαν της αθανάτου ψυχής.
Να μην αφήσωμεν την γλώσσαν μας, διότι η γλώσσα τρέχει και πρέπει να την κυβερνά η σκέψις.
Όταν η σκέψις είναι αφωσιωμένη εις τον δρόμον του Θεού, δηλαδή με πραγματικήν αφοσίωσιν, τότε μόνον δεν τρέχει η γλώσσα εις το γλωσσικόν σκότωμα.
Η Πρόνοια του Θεού στα γεγονότα της ζωής του Χριστού
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 14-15
εδόθη και εγράφη: 11 Ιανουαρίου 1987, ημέρα Κυριακή.
«Όταν η Χάρις του Θεού εμφανισθεί σε μία ψυχή Χριστιανού ανθρώπου, εκεί, Θεού θέλοντος, γίνεται ένα μυστήριον της άνω, Ουράνιας ζωής. Ο ανθρώπινος νους δεν δύναται να συλλάβει και να εξιχνιάσει αυτό το μυστήριον, διότι είναι Ουρανία δύναμις, που πηγάζει από τον Τάφον του Κυρίου.
Τρία είναι τα μεγαλύτερα Ουράνια μυστήρια της Χριστιανικής Πίστεως: Ο Ευαγγελισμός, η Γέννησις και η Ανάστασις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού.
Ο Αρχάγγελος έφερε το Μήνυμα της Συλλήψεως, εις την Παρθένον Μαρίαν.
Άγγελος έφερε το μεγάλο Μήνυμα της Γεννήσεως του Χριστού. Άγγελος έδωσε το χαρμόσυνον Μήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού.
Στον Ιωσήφ άγγελος Κυρίου είπεν, καθ΄ ύπνον, να πάρει την Μητέραν και το Θείον Βρέφος και να πάνε στην Αίγυπτον, για να σωθεί το Θείον Βρέφος από την μανίαν του Ηρώδη. Και τούτο, όχι ότι ο Ηρώδης θα εύρισκε το Θείον Βρέφος, αλλά, για να δώσει σε εμάς τα πρώτα βήματα, να εννοήσουμε την Πρόνοιαν του Θεού. Επέτρεψε ο Θεός να γίνουν όλα αυτά, για να βρίσκουμε πάντοτε τον δρόμον του Χριστού και την αγάπην του Θεού.
Φροντίσετε πάντοτε υπακοή εις τους λόγους του Ευαγγελίου με αγάπην, ταπείνωσιν και αλληλεγγύην.
Οι Άγιοι Πάντες ας μεσιτεύουν και ας φρουρούν την σκέψιν όλων των ανθρώπων.»
Η προστασία του Θεού είναι η πραγματική σιγουριά στον άνθρωπον
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 20-23
«Ο φόβος είναι συναίσθημα στον άνθρωπον που κάποια στιγμή χάνει το θάρρος του, την ισορροπίαν του και αισθάνεται ότι τον περιμένουν δύσκολες στιγμές και νοιώθει ανασφάλειαν. Πού δημιουργείται το αίσθημα του φόβου και τι τον προκαλεί;
Στον εγκέφαλον κινούνται διάφορα μόρια αισθήσεων, μεταξύ αυτών κινείται και το μόριον που προκαλεί τον φόβον. Όλα τα μόρια ξεκινούν από τον εγκέφαλον, όχι από το σώμα, ούτε από την καρδιά. Διότι τα μόρια του εγκεφάλου δίνουν τον παλμό στην καρδιά και από εκεί ξεκινά το κάθε τι. Ο φόβος λοιπόν ξεκινά από τον εγκέφαλον, γι΄ αυτό όταν φοβάσαι λες: “Αισθάνομαι μία ταραχή, χτυπά η καρδιά μου.” Τον φόβο τον προκαλεί το πονηρόν μόριον. Το αγαθόν μόριον δεν προκαλεί φόβον. Γι΄ αυτό υπάρχουν φοβίες στον άνθρωπο. Για παράδειγμα, λέμε: “Φοβάμαι να αφήσω την πόρτα ανοιχτή ή πρέπει να κλείσω το παράθυρο του δωματίου, καλά και σίγουρα.” Άλλο είναι το “καλά” και άλλο το “σίγουρα”. Το “καλά” είναι, να κλείσω το παράθυρο με ό,τι ασφαλιστικό έχει. Το “σίγουρα” είναι, να προσθέσω κάτι ιδιαίτερο, για να αισθάνομαι ασφάλειαν.
Βέβαια αυτό το παράδειγμα κατά τον ανθρώπινον νουν, όχι κατά Θεόν, κατά βούλησιν Θεού. Κατά το ανθρώπινον, δεν υπάρχει πραγματική σιγουριά, απλώς υπάρχει σιγουριά. Μόνον η προστασία του Θεού δίνει σιγουριά και δεν αφήνει το παράθυρο να το ανοίξει ο κλέφτης.
Αυτή είναι η σιγουριά, η προστασία και η δύναμις του Θεού.
Όσα ασφαλιστικά μέσα και αν χρησιμοποιήσει ο άνθρωπος μέσα σε ένα πετάλισμα του ματιού, χάνονται τα πάντα, διότι το ταχύτερον όργανον στον άνθρωπον είναι το μάτι, και το πιο λεπτόν και ευαίσθητον εξωτερικό σημείον στο σώμα του ανθρώπου είναι το βλέφαρον.
Βλέπουμε λοιπόν, ότι οι φόβοι προέρχονται από την ανασφάλειαν που έχει ο άνθρωπος. Η πραγματική και σίγουρη ασφάλειά του, είναι η προστασία του Θεού. Αλλά υπάρχουν και οι φοβίες, όπως: “Μη τυχόν και με μαλώσουν, μη τυχόν με απειλήσουν ή με σκοτώσουν.” Όταν σκεφθεί ο άνθρωπος να σκοτώσει τον συνάνθρωπόν του, παύει πλέον να απειλεί, διότι εκείνη την στιγμή η ενέργεια του πονηρού ταράσσει τον εγκέφαλον και τότε δεν βλέπει, δεν αισθάνεται τίποτα, δεν λειτουργεί η σκέψις, γίνεται άνθρωπος χωρίς λογικόν.
Και τώρα το συναίσθημα του κινδύνου. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το παιδί, που εκεί αισθανόμεθα τον κίνδυνον. Κάθεται το παιδί στην άκρη στο παράθυρο και ετοιμάζεται, να πέσει στο κενόν, χωρίς να αισθάνεται αυτόν τον κίνδυνο. Κίνδυνος υπάρχει και με το ζώον σου ή με το τροχοφόρο μηχάνημά σου που προχωρείς τρέχοντας και απρόοπτα βρίσκεται μπροστά σου άλλο μηχανοκίνητο, και αν δεν προλάβεις, ξαφνικά θα πέσεις επάνω του. Ο κίνδυνος πολλές φορές είναι από απροσεξίαν. Κινδύνευσες άνθρωπε, διότι δεν σκέφτηκες ορθά και έπεσες σε κίνδυνον.
Χρειάζεται προσοχή, τέκνα μου, στην ζωήν σας και πίστη στην προστασίαν του Θεού.
Και τις φοβίες και τον φόβον και τον κίνδυνον, όλα θα πρέπει ο Χριστιανός να τα αντιμετωπίζει με την πίστιν του στον Θεόν και την σιγουριά που δίνει ο Θεός και την βεβαιότητα, ότι τίποτα δεν θα συμβαίνει στον Χριστιανόν, αν δεν το θελήσει ο Ουράνιος Πατέρας.»
«Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν ελέγχεται και δεν θα ελεγχθεί εις τους αιώνας»
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 24-26
«Πολλοί ασθενείς παρακαλούν να τους δώσει ο Κύριος την υγείαν τους, να τους θεραπεύσει, αλλά όλοι δεν θεραπεύονται και πολλοί άνθρωποι αναρωτιούνται δι΄ αυτό και λένε: “Γιατί γιατρεύτηκε ο άλφα και δεν γιατρεύτηκε ο βήτα;”. Δεν γνωρίζουν πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός δεν ελέγχεται και δεν θα ελεγχθεί εις τους αιώνας;
Αυτά είναι της Πίστεως θαύματα. Ο Χριστός είναι η αρχή της ζωής του ανθρώπου. Τα πάντα Θεός. Ανεξιχνίαστα και ανεξέλεγκτα τα έργα Αυτού.
Ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, όταν ήτο στην γην, Τον ακολουθούσαν πολλοί άνθρωποι και εκραύγαζαν οπίσω Του. Δεν ήταν ένας που έπασχε από αυτούς, αλλά ήταν πολλοί. Όλοι κάτι είχαν. Όμως ο Κύριος δεν εθεράπευε όλους, αλλά έναν ή μερικούς.
Γιατί όμως αυτό; Μπορείτε, τέκνα, μόνοι σας να το εξηγήσετε; Αφού όλοι είχαν πάθη σωματικά ή ψυχικά, γιατί δεν τους εθεράπευε όλους αφού μπορούσε;
Ή μήπως δεν τους λυπόταν; Όχι βέβαια. Αλλά για να διδάξει σ΄ εμάς ότι πρέπει να πιστεύουμε με όλην την δύναμιν της ψυχής μας, πως ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός είναι Παντογνώστης και Παντοδύναμος.
Η πίστις της Χαναναίας ήταν ολοκληρωτική, αληθινή, γεμάτη δύναμη. Η Χαναναία δεν έκρυπτε το παραμικρό και ο Χριστός, ανταμείβοντας την πίστιν της, εθεράπευσε την θυγατέρα της, όπως Του ζήτησε.
Ο Κύριος γνωρίζει τα κρυπτά της καρδίας όλων μας και δεν μπορούμε να κρυφτούμε από Αυτόν. Δι΄ αυτό, το μόνο που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος είναι να συγχωρεί, για να θεμελιώνεται στον δρόμο της ζωής του η πίστις και η αγάπη στον Χριστόν.
Τέκνα του Θεού, να αγαπάτε τον συνάνθρωπόν σας και να φροντίζετε πάντοτε διά καλές πράξεις. Να είσαστε ολιγαρκείς. Και πάντα με την προσευχήν να λύετε τα προβλήματα που σας απασχολούν.
Εφ΄ όσον καλώς γνωρίζετε πως όσα και να δημιουργήσει και να αποκτήσει ο άνθρωπος επάνω στη γη, μίαν ημέρα θα χαθούν, θα σκορπισθούν ανώφελα, χωρίς να φέρουν καμμίαν ωφέλειαν στην ψυχή του. Να προσεύχεσθε αδιαλείπτως, για να σας φυλάει και να σας προστατεύει η Θεία δύναμις του Χριστού. Διότι μόνον αυτή δίνει διέξοδον στα πάθη, που καθημερινώς προσβάλλουν τη ζωή σας και σας απομακρύνουν από την πνευματικήν ατμόσφαιραν της χαράς και της γαλήνης.
Τότε ο άνθρωπος θα βρίσκεται σε πνευματικήν κίνησιν και θα επαναλαμβάνει αυτό που λέγεται στον ψαλμό: “Ψυχή μου – ψυχή μου ανάστα, τι καθεύδεις”.
Χριστέ μου, η ζωή μας είσαι Εσύ, αφού Εσύ μας ζωογονείς.
Εσύ είσαι, Κύριε, το φως, η χαρά, η αγάπη.
Κοντά Σου, Κύριε, η ψυχή μας γίνεται θεϊκή.»
Ο άνθρωπος να αφήνει τα πάντα
στην Πρόνοιαν του Θεού
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 45-47
εδόθη και εγράφη: 10 Οκτωβρίου 1985
«Στον άνθρωπον υπάρχει ανησυχία για το κάθε τι που του συμβαίνει. Ο άνθρωπος πρέπει να τα αφήνει όλα στην Πρόνοιαν του Θεού και να μην τον βασανίζει η τρομερή ανησυχία. Μόνος του ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει τίποτα χωρίς την Πρόνοιαν του Θεού. Ένα παράδειγμα: Σήμερα είναι συννεφιά, όμως οι ακτίνες του ηλίου διαπερνούν την συννεφιά και πέφτουν στην γην. Οι ακτίνες έχουν θερμίδες και θερμαίνουν τα αναρίθμητα ατμοσφαιρικά μόρια, που συντελούν στην καρποφορίαν της γης. Αλλά ο άνθρωπος δεν μπορεί να εμβαθύνει σ΄ όλα αυτά τα συντελούμενα στην ατμόσφαιρα και ανησυχεί διά την καρποφορίαν, λέγοντας: «Πώς μ΄ αυτή τη συννεφιά θα ωριμάσουν οι καρποί ή πώς θα γίνουν οι εληές για να τις μαζέψουμε;».
Ανησυχεί λοιπόν ο άνθρωπος και δεν αφήνει την καρποφορία στην Πρόνοιαν του Θεού. Π.χ. για την εληά, θα έρθει ο χρόνος να ωριμάσει και θα την μαζέψουμε. Όπως το παιδί δεν μπορεί να αισθανθεί όπως αισθάνεται ο ώριμος άνθρωπος, εάν δεν έρθει σε κάποιαν ώριμη ηλικίαν, έτσι και ο καρπός των φυτών. Θα έρθει ο καιρός που θα ωριμάσει. Η ωρίμανσις στον άνθρωπο και στον καρπό είναι όμοια. Πώς ωριμάζει ο άνθρωπος; Μεγαλώνοντας το παιδί πρέπει να λαμβάνει στην κάθε ηλικίαν του τα απαραίτητα εφόδια της αναπτύξεώς του. Εάν δεν καλλιεργηθεί το έδαφος των φυτών ή των δένδρων, δεν θα δώσουν καρπόν κανονικόν με όλα τα συστατικά. Έτσι και το παιδί πρέπει να καλλιεργηθεί από ωρίμους ανθρώπους.
Ώριμος άνθρωπος θα διδάξει το παιδί. Ώριμος πνευματικά άνθρωπος θα διαμορφώσει την ψυχήν του παιδιού. Ώριμος πνευματικά άνθρωπος θα σπείρει τον Θείον Λόγον στην ψυχήν του παιδιού, δηλαδή, θα του δώσει τις απαραίτητες πνευματικές θερμίδες, διά την ωρίμανσίν του. Η διδασκαλία του σημερινού μαθήματος έγινε, διά να μάθουμε ότι ένας αόρατος σύνδεσμος, μία αόρατη δύναμις, συνδέει τα γήϊνα με τα Ουράνια. Συνδέει την ανθρώπινη ύπαρξη με την Ουράνιον δύναμιν, την Θεϊκήν, την αόρατην και άπιαστην.
Με την Ουράνια δύναμιν καρποφορούν τα δένδρα στην γην. Με την Ουράνια δύναμιν καρποφορεί ο εγκέφαλος, και ο άνθρωπος ζει και ενεργεί με το θέλημα του Θεού. Μην ανησυχείτε λοιπόν. Δεν πρέπει να φοβάσθε. Αφήσετε όλα στην Πρόνοιαν του Θεού και όταν ο πονηρός σάς φέρνει ανησυχίαν, να λέτε πολλές φορές: “Ύπαγε οπίσω μου σατανά”. Όπως ο Χριστός, στο Σαραντάριον όρος, εταράχθει για μια στιγμή, αναστατώθηκε ολόκληρη η ανθρώπινη ύπαρξίς Του στην έρημο και, μέσα από τον ευαίσθητον και αγαπητόν εσωτερικόν Του κόσμον, είπε μεγαλοφώνως: “Ύπαγε οπίσω μου σατανά.” και εκείνος αμέσως διελύθη σαν καπνός.»
«Γιατί πεθαίνουν μικρά παιδιά, κατά καιρούς»
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 52-53
Οι γονείς ενός παιδιού, που ήταν άρρωστο, μου ζήτησαν να προσευχηθώ και εγώ η αναξία στον Άγιο Ραφαήλ, για την υγείαν του. Μετά την προσευχή μου, ο Άγιος είπε:
«Τέκνον Αικατερίνη, οι γονείς του παιδιού αυτού είναι πιστά τέκνα και ακολουθούν τον ορθόν δρόμον του Κυρίου.
Εμείς, οι Άγιοι των Καρυών, θα μεσιτεύσουμε για το παιδί τους, μέχρι τα έγκατα της γης και της θαλάσσης και αν ο Ουράνιος Πατέρας θελήσει, θα γίνει αυτομάτως η ίασίς του. Χρησιμοποιώ την λέξιν “έγκατα”, διότι γίνεται η μεσιτεία δυνατή, ολοκληρωμένη τόσο, που μπορεί να φθάσει στα βάθη της γης και της θαλάσσης, δηλαδή τόσο δυνατή είναι η μεσιτεία μας. Και το λέμε αυτό, να συνεχίσουν οι γονείς να προσεύχονται και ίσως οι προσευχές τους εισακουσθούν. Εμείς θα μεσιτεύσουμε και εσείς να προσεύχεσθε, αλλά και οι αγγελικές ψυχές χρειάζονται εις τους Ουρανούς. Διότι, από εμάς τους μεγάλους δεν γίνονται οι ψυχές αγγελικές. Είναι ωραίο, όλοι οι άνθρωποι στην γη να προσεύχονται και να παρακαλούν διά την υγείαν των παιδιών τους. Αλλά μην ξεχνούμε, αν και είναι λυπηρόν αυτό διά τους γονείς, ότι πρέπει να υπάρχουν και αγγελικές ψυχές στους Ουρανούς.
Κατά καιρούς, φεύγουν στους Ουρανούς αγγελικές ψυχές και δεν πρέπει να θλίβονται οι γονείς. Όπως και το δικό σας τέκνο, που τώρα η παιδική του ψυχή είναι άγγελος στους Ουρανούς και μεσιτεύει και θα μεσιτεύει εις τον αιώνα. Διότι οι άγγελοι έχουν παρρησίαν εις τους Ουρανούς. Είναι πικρό στους γονείς αυτό, αλλά είναι απαραίτητοι οι άγγελοι. Ας το αφήσουμε λοιπόν στην Πρόνοιαν του Ουρανίου Πατρός.»