ΠΕΡΙ ΦΥΣΕΩΣ – ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ
ΚΑΙ ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Μέσα στην φύσιν βρίσκεις τον Θεόν
Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 166-167
Τι ομορφιά την χαραυγήν, που έχει όλη η φύσις!
Όπου να ιδούν τα μάτια σου, τον Πλάστη θ’ αντικρύσης. Το μυρωμένο φύσημα του αέρος σε ελκύει.
Τι θέλγητρο μαγευτικό, τι μυρωμένη αύρα, που χαίρεται η καρδιά μας.
Τα πάντα ακτινοβολούν στο θείο φως, και των Αγγέλων οι ψαλμοί τον Πλάστη χαιρετίζουν. Το ακοίμητο αυτό φως μεσ’ στη ζωή μας φέγγει και πάντοτε μας οδηγεί και όλους μας προσέχει.
Κοιτάτε, τέκνα του Θεού, στον ουρανό πουλιά πετούνε. Ποιος τα έδωσε πνοή; Ξέρουν να φυλάγωνται απ’ του εχθρού τα βέλη και να πετάνε πιο γοργά στου ουρανού το χάος.
Είναι Θεού ευχή αυτό, είναι Θεού αγάπη που έπλασε και δημιούργησε το καθετί στην πλάση.
Όλα για μας τα έδωσε, πρέπει να τον ευγνωμονούμε, πρέπει να τον δοξάζωμε, να τον ευχαριστούμε. Σαν τον βολβόν του λουλουδιού που είναι στη γη κρυμμένος και ξεπροβάλλει στον καιρό με άνθος μυρωμένο, έτσι να βγαίνη απ’ την καρδιά η αγάπη του Χριστού μας προς τον πλησίον αδελφόν μας.
Όταν κοιτάζωμε μιαν ανθισμένη μυρτιά, νοιώθουμε μέσα μας απερίγραπτη χαρά, και αυθόρμητα αναρωτιόμαστε:
Ποιος, άραγε, να έδωσε αυτή την ομορφιά με τόση τέχνη; Η φύσις. Τι είναι η φύσις; Ο Θεός, τα πάντα Θεός.
Όταν πάλι ανεβής στο βουνό και βρης έναν τσοπάνο με το αρνάκι το μικρό στη μάνα να θηλάζη, πάλι θα ερωτηθής: Ποιος του έδωσε ζωή, γάλα για να πίνη, μαλλί για να ζεσταίνεται; Πάλι η φύσις, ο Θεός.
Θεός είναι όλο το σύμπαν και σταματά ο λογισμός. Το καθετί μιλάει ορατά και αόρατα, το Θεόν δοξάζει.
Επί του: «Ως εμεγαλύνθη τα έργα Σου, Κύριε, Πάντα εν Σοφία εποίησας»
Βιβλίο «Μηνύματα», σελ. 117-118
«Η αγία αυτή φράσις μάς φανερώνει την παντοδυναμίαν του Θεού. Το παν ο Θεός εποίησε, τα πάντα ο Θεός ετεχνούργησε, και τα ορατά και τα αόρατα, και τα γήϊνα και τα επουράνια, και τα υλικά και τα άϋλα, και τα φυσικά και τα μεταφυσικά. Ό,τι έκαμε ο Μεγάλος Θεός, το έκαμε με προσοχήν και μελέτην, διότι ξεχωρίζει το καλό και το κακό. Και με τον τρόπον αυτόν τον ακούραστον, με την θείαν αυτήν ταξινόμησιν εδημιούργησεν αυτό πού ονομάζομεν άπειρον, το σύμπαν. Διά του όρου “σύμπαν” εννοούμε ό,τι υπάρχει εν γενικότητι. Όχι δηλαδή μόνον ό,τι βλέπομεν στην γη και στον ουρανό, αλλά και ό,τι δεν μπορούμε να δούμε με τα ανθρώπινά μας μάτια.
Όλα λοιπόν αυτά ο Κύριος τα “εποίησεν εν σοφία”. Όλα έγιναν σοφά και αλάνθαστα και για τούτο πρέπει να θεωρήται –και είναι πραγματικά– ευτυχισμένος ο χριστιανός εκείνος που παρακολουθεί, μελετά και εμβαθύνει στην διδασκαλίαν του Χριστού. Είναι ευτυχισμένος, λέγω, και στην προσωρινήν του αυτή ζωή και μετά θάνατον. Ναι, και μετά θάνατον θα είναι ευτυχισμένος, διότι η ψυχή δεν χάνεται, δεν είναι φθαρτή όπως είναι το σώμα, αλλά εξακολουθεί να ζη και να υπάρχη και μετά θάνατον. Διά του θανάτου απλώς αποχωρίζεται από το φθαρτό σώμα. Να γιατί συνεπώς πρέπει να ξεκινάμε σε κάθε βήμα της ζωής μας με βάσι την μελέτην του Ευαγγελίου.
Προσεύχου, λοιπόν, και δόξαζε τον Θεόν, ώ Χριστιανέ, και γνώριζε ότι με την προσευχήν μεταρσιώνεται η ψυχή σου προς τον Θεόν και επικοινωνεί μαζί Του. Σαν ξεκινήσης το πρωΐ κάνε την προσευχήν σου, δύο λόγια άγια να πης να σώσης την ψυχήν σου».
«Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα εν σοφία»
Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 94-95
Τέκνον Αικατερίνη, έχουμε μπροστά μας ένα ωραίο περιβόλι. Μέσα σ΄ αυτό υπάρχουν λουλούδια διάφορα, ζώα, πουλιά, δέντρα μεγάλα και μικρά.
Στο κάθε λουλούδι ή δέντρο ή ζώο υπάρχει διαφορετικός παλμός. Κάθε παλμός χτυπά με τον δικόν του τρόπον που του έδωσε η φύσις, ο Θεός.
Ποιος είναι αυτός που τους έδωσε τον ρυθμόν, το χρώμα, την ευωδίαν; Το κάθε πετραδάκι που υπάρχει στο χώμα, έχει διαφορετικόν σχέδιο και μέγεθος.
Κανένας άνθρωπος επάνω στην γη, φιλόσοφος και ο μεγαλύτερος επιστήμων που υπάρχει, δεν είναι σε θέση να γνωρίσει πώς έγιναν όλα αυτά και πώς κινούνται με τον δικόν τους παλμόν. Και εφ΄ όσον κανένας άνθρωπος στην γη δεν μπορεί να ελέγξει με τι τρόπον έγιναν αυτά, το ίδιο συμβαίνει και στα ενσαρκωμένα φυτά, δηλαδή αυτά που έχουν σάρκα και οστά και αθάνατον ψυχήν, δηλαδή στον άνθρωπον. Αδίκως λοιπόν κουράζεσθε και σπαταλάτε τον χρόνον της ζωής σας και μεριμνάτε και θέλετε να ελέγξετε αυτό το ένσαρκο λουλούδι, τον άνθρωπον.
Ο Θεός εδημιούργησε τα πάντα εν σοφία. Εκείνος ετοποθέτησε τον έναν με τον άλλον. Δηλαδή, έσμιξε “δύο σάρκας εις μίαν” και κανένας δεν έχει την δύναμιν να το ελέγξει αυτό.
Εσείς οι άνθρωποι, φυτά ενσαρκωμένα, νομίζετε ότι εδημιούργησε ο ένας τον άλλον. Λάθος. Ο Θεός έχει προγραμματίσει το έμψυχον φυτόν, δίνει τον ρυθμόν και Εκείνος φυσικά φροντίζει, διότι είναι δημιούργημά Του. Βέβαια χρειάζεται η διδασκαλία πάνω σ΄ αυτό το θέμα, αλλά όχι με πονηράν διάθεσιν.
Φροντίσετε να καλλιεργήσετε στην ψυχήν σας την αγάπη και την πίστη προς τον Δημιουργόν του σύμπαντος, τον Θεόν. Φροντίσετε να κάνετε το πέρασμά σας στην ζωή, να αφήσει ευωδίαν διά την ψυχήν.»
Γίνεσθε επιστήμονες και φιλόσοφοι.
Ποτέ σας όμως μη θέλετε να φθάσετε
στην κορυφή του θείου δώρου της δημιουργίας
Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 98-101
23 Ιουλίου 1969. Σήμερα πήγα στην Ύδρα, στο Μοναστήρι
της Ελισάβετ και Φωτεινής να προσκυνήσω. Εις την επιστροφήν
μου, μέσα εις το πλοίον, που ήτο γεμάτο κόσμο, ανάμεσα σε
φωνές, τραγούδια και γέλια, εγράφη το κάτωθι:
Μες’ στου πελάγους τα νερά που Άγγελοι φτεροπετούνε
τρέχουν τα τέκνα του Θεού, πού πάνε δεν ηξεύρουν.
Τρέχουν χωρίς να ηξεύρουν και εκείνα τι γυρεύουν
και την αθώα την ψυχήν βάσανα την γεμίζουν.
Προσέχετε, προσέχετε, τέκνα μου, την ψυχήν σας, γιατί
ο καιρός γρήγορα περνά και πάει στον χαμόν του.
Μόνον η ψυχή θα κρατηθή και θα ακτινοβολήση,
όταν θα είναι καθαρή, τον Κύριον θα αντικρύση.
Προσέχετε, προσέχετε την ψυχήν από τα πλούτη και την ύλην.
Μεγάλη ροή, μεγάλη ροή, το κύμα της ζωής σας. Σας φθείρει, σας γρηγοροελκεί και στον χαμό σάς πάει. Αλλά, σαν θέλει ο χριστιανός, γρήγορα μετανοιώνει και με θεμέλιο την προσευχή τα πάντα δυναμώνει. Ο Θεός, τέκνα μου, εδημιούργησε το παν της ανθρωπότητος και Εκείνος το κατέταξε και βρίσκετε την χαρά σας και αναβλύζει η αγάπη και η ειρήνη.
Το βήμα του Χριστού είναι πάντα λαμπερό και την ουράνια πνοή πάντα θα σας χαρίζει και την ψυχήν την τόσο αγνήν Εκείνος θα πλουτίζη.
Στης φύσεως τα πράγματα δημιουργός είναι Εκείνος, αλλά όλοι οι κήρυκες της γνώσεως, της Επιστήμης, νομίζουν το παν ότι είναι ύλη. Είναι δυστυχισμένα τέκνα αυτά που δεν γνωρίζουν την δύναμι του Θεού, μόνον την Επιστήμη και αδιαφορούν διά τον δημιουργόν της.
Φιλόσοφοι και μεγιστάνες της επιστήμης, δεν μπορείτε να ερευνήσετε με ακρίβειαν την αρχήν της δημιουργίας. Όλα είναι γινομένα με την θείαν πνοήν και δεν ημπορεί ο άνθρωπος να τα εξετάση, να τα ελέγξη.
Η ανθρώπινη επιστήμη και φιλοσοφία ερευνά μάταια και η προσπάθειά της πηγαίνει στο κενόν. Κενόν ονομάζομε τον χαμένον καιρόν. Ουδέποτε ο άνθρωπος θα φθάση εις το σημείον να ερευνήση πλήρως και να ελέγχη την φύσι και αν ακόμη κατορθώση να φθάση εις την σελήνην. Όλα είναι ανώφελα. Ο Θεός είναι μόνον ΕΚΕΙΝΟΣ που έπλασε την φύσιν και ετοποθέτησε το καθετί εις την θέσιν του και βρίσκονται όλα αγιασμένα. Η ανθρώπινη σκέψις προχωρεί και θέλει να φθάση στην κορυφή του μυστηρίου της δημιουργίας, αλλ’ εις μάτην προχωρεί και ελπίζει. Ελπίδα χωρίς θετικήν αρχήν και χωρίς Θεού ευλογίαν. Διά τούτο, παιδιά μου, μην εκζητήτε και ερευνάτε την δημιουργίαν, διότι η θεία πνοή ρυθμίζει τα πάντα και τα αυξάνει κατά τοιούτον τρόπον, όπως η χαραυγή αυξάνει και ζωογονεί το φυτόν. Η θεία πνοή ευλογεί και προφυλάσσει την δημιουργίαν, το σύμπαν, με αρχές ανεξιχνίαστες. Ό,τι ο Θεός εδημιούργησε, θα μείνη αιώνια εις την θέσιν του.
Την φύσιν ο άνθρωπος την ερευνά όπως ερευνά ένα αντικείμενον και προσπαθεί με την ιδικήν του σκέψιν και θεωρία να λύση το μυστήριον της δημιουργίας. Χαμένος καιρός.
Ημπορεί να ερευνά και να ελέγχη τα κύτταρα και τις μεμβράνες του σώματός του, τα φυτά, τα πουλιά, τα ζώα, αλλά π.χ. το ατμοσφαιρικόν αέριον, που ένα είναι και το οξυγόνον, που είναι η κινητήριος δύναμις του ανθρώπου, δεν θα ημπορέσουν να το διερευνήσουν και να φθάσουν εις την αρχήν του. Το παίρνουν βέβαια σε φιάλες διά τας ανάγκας του ανθρώπου, μ’ αυτό είναι μηδέν. Αυτό το οξυγόνον είναι κάτι που δεν θα λείψη ποτέ από την φύσιν. Αυτό θα ζωογονή κάθε πνοή και κάθε ύπαρξι που ανατέλλει στη ζωή της γης. Γίνεσθε επιστήμονες και φιλόσοφοι. Ποτέ σας όμως μην εξετάζετε και μη θέλετε να φθάσετε στην κορυφή αυτού του θείου δώρου της δημιουργίας. Πιστεύετε εις τον Θεόν και να ελπίζετε ότι μόνον με την πίστιν θα αφήσετε την αλαζονείαν σας και με την προσευχήν θα εμβαθύνετε εις το μεγαλείον της δημιουργίας που εδημιούργησεν η χάρις του Παναγίου Πνεύματος. Μόνον με την προσευχήν ο άνθρωπος θα βρίσκη την πραγματικήν αξιολόγησιν των πραγμάτων και θα φθάση εις την τελείαν και ευάρεστον αποστολήν του εις την ζωήν της γης.
Ώ άνθρωπε, μη χάνης τον καιρόν εις την ζωήν της γης και σκορπάς τα καλύτερά σου χρόνια χωρίς θεϊκή πνοή. Αλλά στρέψε το βλέμμα σου προς τον Θεόν και άφησε την σκέψιν σου ελεύθερη με πίστιν προς Αυτόν που μόνον Αυτός θα σε κατευθύνη εις το βαθύ νόημα της δημιουργίας Του.
Η φιλοσοφία των ανθρώπων είναι χωρίς Πνεύμα Άγιον, αλλά του Αποστόλου Παύλου οι αποκαλύψεις είναι ουράνιες, είναι κατ’ ευθείαν από τον Θεόν, είναι με Άγιον Πνεύμα γραμμένες και δι’ αυτό θεωρούνται σαν να ομιλή η αόρατος φωνή του Θεού. Διότι είναι κατά Θεού προσταγήν. Επάνω σ’ αυτήν την αλάνθαστη διδασκαλία μπορεί ο κάθε Χριστιανός να βαδίζη τον ορθόν δρόμον.
Άλλη είναι η φιλοσοφία των ανθρώπων και δεν πρέπει ο χριστιανός να ψάχνη, να προσανατολίζεται να ενθουσιάζεται μ’ αυτήν, διότι δεν υπάρχει φιλοσοφία ανθρώπινη στην εις ουρανόν μετάβασιν της ψυχής, ενώ η φιλοσοφία του Αγίου Πνεύματος είναι ο φάρος της ψυχής.