«ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΜΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ!!

ΑΥΤΗ ΝΑ ΜΟΥ ΦΕΡΕΙΣ!!»

 

 

Ευλαβής προσκυνήτρια, ερχόμενη στη Μονή να προσκυνήσει, διηγήθηκε τα εξής:

Είχα ξαναέρθει παλαιότερα, για να παρακαλέσω για την μητέρα μου η οποία είχε καρκίνο. Προσευχόμενη, λοιπόν, ενώπιον της Εικόνας των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης, μπροστά στο βράχο που έχει μέσα το Ιερό Προσκύνημα της Μονής -εκεί όπου εμφανίστηκαν οι Άγιοι-, είδα την πληθώρα των ταμάτων και αφιερωμάτων πάνω στον βράχο και είπα στον Άγιο Ραφαήλ:

«Άγιε, Εσύ τα έχεις όλα εδώ. Τί σου λείπει να σου φέρω;»

Και, εκείνη την στιγμή, χωρίς να το περιμένω, αισθάνομαι στο αυτί μου να μου ψιθυρίζει κάποιος:

«Μου λείπει μια Ελληνική Σημαία!! Αυτή να μου φέρεις!»

«Πώς δεν σκέφτηκε κανείς να μου φέρει την Ελληνική Σημαία;»

Και ήρθα σήμερα, πάτερ, τέσσερις μήνες μετά, να φέρω το τάμα μου, διότι Του έταξα να φέρω την Ελληνική Σημαία που μου ζήτησε, αλλά και να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί η τελευταία μαγνητική της μητέρας μου βγήκε ολοκάθαρη!!!

 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ:

Σημαία της Ελλάδος μας, σημαία γαλανή,

Με του Σταυρού την δύναμη, αιώνια δυνατή

Κυμμάτιζε και χάριζε ουράνια πνοή

στα έμπιστα τα τέκνα σου που ο Θεός καλεί!

Στις μπόρες και στους πειρασμούς γίνε τους Ιαχή!

 

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΡΑΦΑΗΛ:

Σώσον Άγιε τον λαόν σου,

και ευλόγησον, όλην την Πατρίδα σου,

νίκας τοις Ορθοδόξοις, κατά βαρβάρων δωρούμενος,

και Χριστού φυλάττων, το μέγα Πολίτευμα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

• Είναι συγκλονιστική η αγάπη του Αγίου Ραφαήλ για την Ελλάδα μας! Ο Άγιος Ραφαήλ αγαπάει την Ελλάδα! Και δεν ντρέπεται ο Άγιος να το δείξει! Το αντίθετο μάλιστα! Σε μια εποχή όπου τα εθνικά σύμβολα καθυβρίζονται και βεβηλώνονται από πληρωμένους ασεβείς και ο πατριωτισμός θεωρείται ελάττωμα!

• Οι Άγιοι μας δείχνουν τον δρόμο της αρετής, τις διαχρονικές αξίες: Την τιμή, την αγάπη και την υπεράσπιση των ιερών και οσίων και την αγάπη προς την Πατρίδα. Οι Άγιοι, που κατεξοχήν πόθησαν την Ουράνια Πατρίδα, την Άνω Ιερουσαλήμ, μας υπενθυμίζουν ότι πόνεσαν και αγάπησαν και την γήινη πατρίδα, που Τους έθρεψε, Τους γαλούχησε, Τους μύησε στον Χριστό. Ο Άγιος Ραφαήλ βεβαίωνε: Ο Θεός δεν κάνει αφαίρεση αγάπης, αλλά προσθήκη. Όταν δηλαδή κάποιος γίνεται μοναχός, όταν κάποιος γίνεται θερμός Χριστιανός, όταν κάποιος γίνεται Άγιος δεν μειώνει ο Θεός την αγάπη του προς την πατρίδα, ούτε προς τους γονείς, αλλά την αυξάνει (βλ. Βιβλίο Διδαχαί, σελ. 157). Γι’ αυτό και οι Άγιοι τιμούν και προστατεύουν ακόμα και την ιδιαίτερη Πατρίδα Τους, τον τόπο δηλαδή της γεννήσεώς Τους (Ο Άγιος Ραφαήλ, εν προκειμένω, είχε πει στην Αικατερίνη Λύτρα: «Θα ρθείς και στην Πατρίδα μου, τέκνο μου, την Ιθάκη, θα πάρεις την εικόνα μου και θα την κατατάξης στην εκκλησία του χωριού μου, να ιδούν την δύναμή μου. Δεν πρέπει να είμαι άγνωστος στο χώμα που γεννήθηκα. Θα 'ρθει η ώρα από τον Θεόν, να συγκλονίζονται από πίστη. Θα 'ρθουν να προσκυνήσουν...» [Ο Άγιος Ραφαήλ ο Ιθακήσιος, Θεοδώρου Πάτση, σελ.94]. Και εντέλει, μερίμνησε ο Άγιος Ραφαήλ και έγινε Ιερό Προσκύνημα στον τόπο όπου βρισκόταν η πατρική Του οικία, στο Περαχώρι της Ιθάκης)

• Ο Άγιος Ραφαήλ πονάει την Πατρίδα μας και βοηθάει την Ελλάδα! Δεν είναι τυχαίο, ούτε βεβαίως ψευδές αυτό που είχε πει ο Άγιος: «Στην εποχή σας θα κάνω τέτοια θαύματα που θα τραντάξει όλη η Ελλάδα!!». Μεσιτεύουν οι Άγιοι κάθε έθνους στον Παντοκράτορα για όλη την ανθρωπότητα, αλλά και για την επίγειο Πατρίδα Τους! Και ο Θεός εισακούει τις προσευχές Τους και μας λυτρώνει από πολλά κακά!

• Ας μην ξεχνάμε ότι ο Άγιος Ραφαήλ στη ζωή Του μόχθησε για την Πατρίδα, καταρχήν στα νιάτα Του, ως αξιωματικός του στρατού των Παλαιολόγων, αλλά και αργότερα, στα εκκλησιαστικά αξιώματα από τα Οποία πέρασε και κυρίως ως Πρωτοσύγκελος στην Κωνσταντινούπολη. Αλλά και με το ίδιο το Μαρτύριό Του! Γι’ αυτό και έλεγε σε όνειρο σε μια Θερμιώτισσα, την Μύρτα Αμμανίτου, στα τέλη του 1961: «Εμείς όλοι, μαρτυρήσαμε για την Πίστη μας και για την Πατρίδα»! Στην Βασιλική Ράλλη, ο Άγιος Ραφαήλ είπε σε ενύπνιο τα εξής: «Πρώτα έγιναν οι ανακρίσεις, με διερμηνέα τον Γερμανό Σβέιτσερ, και σαν δεν κατάφεραν οι Τούρκοι να πάρουν από το στόμα μας την ομολογία που ήθελαν, άρχισαν να μας βασανίζουν. Δεν πρόδωσε κανείς μας ούτε τη θρησκεία, ούτε τους Χριστιανούς αντάρτες που είχαν καταφύγει στα βουνά». Αλλά, και η Αγία Ειρήνη φανέρωσε στην Βασιλική Ράλλη σε όνειρο ότι «ο πατέρας μου (ο Προεστός του χωριού) και η μητέρα μου δεν πρόδωσαν ούτε τη θρησκεία ούτε τους Έλληνες που είχαν βγει στα βουνά»… Κανένας δεν πρόδωσε, ακόμα και τα παιδιά. Έμειναν όλοι σταθεροί και άκαμπτοι, θυσιάζοντας τη ζωή Τους. Γι’ αυτό και οι Άγιοι, ετιμήθησαν ως ήρωες που έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος. Την Λαμπροτρίτη του 1963, όταν έγινε η πρώτη πανηγυρική λειτουργία στις Καρυές με πλήθος κόσμου κι’ όλες τις Αρχές, τα κιβώτια με τα ιερά Λείψανα των Αγίων σήκωναν οι στρατιώτες σκεπασμένα με την ελληνική σημαία και καθ’ όλη την περιφορά τους η στρατιωτική μπάντα έπαιζε εμβατήρια και τον εθνικό ύμνο. Όπως και ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ είχε ζητήσει στην Μυρσίνη Δουργούνα, σε ενύπνιο: «Μυρσίνη, να υπάγεις στον Δεσπότη και να του ειπείς ότι θα περιφέρουν εις το χωριό σας τα άγια λείψανα με καμπάνες και με λάβαρα». Αλλά και η Μαρία Τσολάκη, σε ενύπνιο, τον Μάρτιο του 1961, είδε μια άγνωστη μαυροντυμένη γυναίκα η οποία της είπε: «Να πεις εις τον διδάσκαλον του χωριού σας να ανεβάσει τα παιδιά στις Καρυές, να ψάλουν τον Εθνικόν Ύμνον, διότι εκεί επάνω εθανατώθησαν διά την Πίστιν και διά την Πατρίδα». Αλλά και η Αγία Ολυμπία και οι 12 μοναχές, που εμαρτύρησαν στο γυναικείο Μοναστήρι των Καρυών 200 χρόνια πριν γίνει αντρικό και μαρτυρήσει εκεί ο Άγιος Ραφαήλ, παρουσιάστηκαν σε ενύπνιο, τον Νοέμβριο του 1962, στην Ασημένια Βουρνόβαλη και στάθηκαν όλες κοντά στους τάφους των Αγίων, κοιτώντας το Αγίασμα της Μονής, και έκαναν προσευχή. Κατόπιν, η Ηγουμένη Ολυμπία εκάλεσε την Ασημένια κοντά Της με το χέρι Της και όταν εκείνη επλησίασε της είπε: «Παίξε, Ασημένια, τον Εθνικόν Ύμνον». Ενώ εκείνη κοίταζε σαστισμένη είδε ξαφνικά να παρουσιάζονται δύο καλόγεροι με όργανα στα χέρια και άρχισαν αμέσως να παίζουν τον Εθνικό Ύμνο, ενώ οι καλόγριες τον έψαλλαν σιγανά. (αυτά ας τα ακούν όσοι ντρέπονται να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο στις Εορτές και στις Εκκλησίες)

Αυτοί οι Άγιοι, λοιπόν, είχαν έντονη την έννοια της Πατρίδος. Την πονούσαν και την σέβονταν, την αγαπούσαν και την υπερασπίζονταν με όλες τους τις δυνάμεις. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ είχε πει στην Αικατερίνη Λύτρα, κάτοικο Παμφίλων Λέσβου, ότι: «Η Ελλάς είναι ολόκληρη ποτισμένη από θείον άρωμα. Έχει θεμελιωθεί με την ανεξάντλητον αγάπη του Κυρίου και είναι γη μυρωμένη» [Θ. Πάτσης, Ουράνια Σαλπίσματα, σελ.24]

Και προφανώς οι Άγιοι, βλέποντας τις δυσκολίες που βιώνει ο λαός μας, θέλουν να μας εμψυχώσουν! Θέλουν να βγάλουν την κατάθλιψη και την απελπισία από τις καρδιές μας! Θέλουν να μας μεταλαμπαδεύσουν το Φως του Χριστού, δύναμη ψυχής, αγωνιστικότητα, Πίστη και αισιοδοξία ότι στο τέλος ο Χριστός θα νικήσει και θα αναστήσει και τον Ελληνισμό! Και ας μην ξεχνούμε το παράπονο του Κυρίου ότι: «Όλοι λέτε ότι ο Ελληνισμός ανασταίνεται από τις στάχτες του, αλλά δεν αναφέρετε Ποιός τον ανασταίνει!!».

ΜΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ, ΣΑΝ ΝΑ ΜΑΣ ΛΕΕΙ Ο ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ: ΕΜΕΙΣ ΠΟΛΕΜΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΜΕ ΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΑΣ, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ. ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΣΕΙΡΑ ΣΑΣ. ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ ΓΕΝΙΑ, ΟΠΩΣ ΚΙ’ ΕΜΕΙΣ, ΠΟΥ ΒΡΕΘΗΚΑΜΕ ΣΕ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΠΕΡΙΣΤΑΣΕΙΣ. ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ, ΤΑ ΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΕΡΑ, ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ. ΜΗ ΦΟΒΑΣΤΕ, ΚΑΙ ΓΩ ΜΑΖΙ ΣΑΣ, ΚΑΙ ΓΩ ΚΡΑΤΩ ΤΑ ΛΑΒΑΡΑ, ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΛΛΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΝΑ ΣΑΣ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΕΚΟΜΑΣΤΕ.

Ανάλογες εποχές: Παρακμή τότε, παρακμή και τώρα, Οθωμανική απειλή τότε, Οθωμανική απειλή και τώρα. Προσφυγή για δήθεν βοήθεια στη Δύση τότε, προσφυγή και τώρα. Προδοσίες της Πίστεως τότε (Σύνοδος Φερράρας-Φλωρεντίας, ενωτικά συλλείτουργα), Προδοσίες της Πίστεως και τώρα (Οικουμενισμός, συμπόρευση με την αντίχριστη εξουσία). Τότε ο Άγιος Ραφαήλ δεν αξιώθηκε να δει την επίτευξη της διάσωσης της Αυτοκρατορίας. Τον έστειλε όμως ο Κύριος να φανερωθεί και να δράσει στην δική μας τωρινή εποχή που θα γίνει η Ανασύστασή Της. Προηγείται βεβαίως η Σταύρωση της γενιάς μας, για να μετανοήσουμε. Αλλά ακολουθεί και η ΑΝΑΣΤΑΣΗ! Ανάσταση για το Ελληνικό Γένος, αλλά και για όλη την ανθρωπότητα!

→ Σχετικά με την εποχή μας, ομιλεί ο Άγιος Ραφαήλ:

«Η σημερινή εποχή είναι χειρότερη από τα Σόδομα και Γόμορα. Χειρότερη από την εποχή του Νώε και του Ιώβ. Και τότε ήταν αμαρτωλοί απέναντι του Θεού, αλλά τώρα υπάρχει μεγαλύτερη απιστία και έντασις σαρκική προς τον εκφυλισμόν. Το παιδί δεν σέβεται τους γονείς του, ο σύζυγος δεν σέβεται την σύζυγόν του, κανείς δεν σέβεται και δεν εκτιμά τον άλλον. Η σαρκική έντασις είναι τελείως καταστρεπτική και με αυτήν εξώκειλεν ο κόσμος, χωρίς να σέβεται ο ένας τον άλλον. Κοιτάζει μόνον να ενσαρκώνη τας κακάς του επιθυμίας, και να σβήνη την αγάπη του Χριστού, που πάντοτε υπάρχει εις τον κάθε χριστιανόν.» [Βιβλίο «Διδαχαί», σελ. 49-50]

«Είμαστε απεσταλμένοι και για πολλούς άλλους λόγους σ΄ αυτά τα χρόνια τα ερειπωμένα της φαύλου ζωής των ανθρώπων, που αναμιγνύεται το υλικόν φρόνημα με το σαρκικόν και δεν υπάρχει ο ελάχιστος κόκκος πίστεως. Είμαστε ακοίμητοι φρουροί για όλη την ανθρωπότητα, διότι ο Ουράνιος Πατέρας ανέθεσε σε όλα τα Ουράνια Σώματα των Αγίων, να μένουν ακοίμητοι συμπαραστάτες στους ανθρώπους. Ακούραστα και ευπρόσδεκτα δεχόμεθα τις ικεσίες των πιστών και φροντίζουμε και βοηθάμε και απομακρύνουμε το κακό, να χάνεται και να έρχεται το καλό, ιδίως αυτές τις ημέρες που υπάρχει πνευματική ακαταστασία.» [Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 118-119]

Ο ίδιος ο Άγιος Ραφαήλ είχε πει ότι «στην εποχή σας γίνεται πολύς υπόγειος πόλεμος κατά της Ορθοδοξίας».

→ Σχετικά με την αναμενόμενη εκ νέου άνθιση της Ορθοδοξίας, ομιλεί ο Άγιος Ραφαήλ:

«Είμαστε ακούραστοι στην αποστολή μας και βεβαιότατοι, ότι θα έρθει το δώρημα της μετανοίας, για να προχωρήσει η ανθρωπότητα σε έναν νέον δρόμον που θα είναι ευλογημένος από τον Επουράνιον Πατέρα … Ο Ουράνιος Πατέρας περιμένει, περιμένει να σαλπίσει το σάλπισμα της Ορθοδοξίας σε όλον τον κόσμον... Μείνετε, τέκνα μου, με πίστιν κοντά στον Θεόν. Προσευχόμενοι, πάντοτε με νηστείαν γλώσσης, νηστείαν οργής και θυμού, νηστείαν κακών επιθυμιών, νηστείαν βλέμματος, νηστείαν ανωμάλων σκέψεων, που πολλάκις συμβαίνουν σε πολλά τέκνα του Κυρίου.» [Βιβλίο «Απάνθισμα», σελ. 118-119]